کسب رضای خدا به حیات جاودانی می‌انجامد
کسب رضای خدا به حیات جاودانی می‌انجامد
«زیرا تو ای خداوند مرد عادل را برکت خواهی داد، او را به رضامندی مثل سپر احاطه خواهی نمود.» — مز ۵:۱۲.
۱، ۲. ایلیّای نبی چه درخواستی از بیوه‌زن صَرَفَه کرد و به او چه اطمینانی داد؟
بیوه‌زن اهل صَرَفَه، پسرش و نبی خدا گرسنه بودند. هنگامی که آن زن آمادهٔ روشن کردن آتشی برای پختن نان بود ایلیّا نبی از او آب و نان خواست. آن زن مایل بود به ایلیّا آبی برای نوشیدن بدهد اما برای خوراک «فقط یک مشت آرد در تاپو [ظرفی سفالی] و قدری روغن در کوزه» داشت. از این رو، با خود فکر کرد که به اندازهٔ کافی نان ندارد که به ایلیّا تقدیم کند و او را از وضعیت خود آگاه کرد. — ۱پاد ۱۷:۸-۱۲.
۲ ایلیّای نبی به او گفت، «اوّل گِرده‌ای کوچک از آن برای من بپز و نزد من بیاور، و بعد از آن برای خود و پسرت بپز. زیرا که یَهُوَه خدای اسرائیل، چنین می‌گوید . . .‹تاپوی آرد تمام نخواهد شد، و کوزهٔ روغن کم نخواهد گردید.›» — ۱پاد ۱۷:۱۳، ۱۴.
۳. همهٔ ما با چه موضوعی روبرو هستیم؟
۳ موضوع فقط تقسیم نان نبود. آیا آن بیوه‌زن به یَهُوَه اعتماد می‌کرد یا به رفع نیازهای مادی‌اش بیشتر از کسب رضای یَهُوَه اولویت می‌داد؟ همهٔ ما نیز با چنین تصمیمی روبرو هستیم. آیا کسب رضای یَهُوَه برای ما اهمیت بیشتری دارد یا امنیت مالی؟ یَهُوَه بارها نشان داده است که توکّل به او بیهوده نیست و نباید در خدمت به او دودل شد. برای این که مورد قبول یَهُوَه واقع شویم باید قدم‌هایی برداریم.
‹خدا سزاوار پرستش است›
۴. چرا یَهُوَه سزاوار پرستش است؟
۴ یَهُوَه خدا انتظار دارد که انسان‌ها او را پرستش و خدمت کنند و چنین انتظاری حق اوست. گروهی از فرشتگان این حقیقت را در سرودی تأیید کردند: «ای خداوندْ خدای ما، تو سزاوار جلال و عزّت و قدرتی، زیرا که آفریدگار همه چیز تویی و همه چیز به خواست تو وجود یافت و به خواست تو آفریده شد.» (مکا ۴:۱۱) بلی یَهُوَه آفریدگار عالم و از این رو سزاوار پرستش است.
۵. چرا محبت خدا ما را به خدمتش برمی‌انگیزاند؟
۵ دلیل دیگری که یَهُوَه سزاوار است پرستش و خدمت شود محبت والای او به ماست. در کتاب مقدّس آمده است: «خدا آدم را به صورت خود آفرید. او را به صورت خدا آفرید. ایشان را نر و ماده آفرید.» (پیدا ۱:۲۷) پس خدا به بشر عقل داد تا در زندگی حق انتخاب و تصمیم‌گیری داشته باشد. یَهُوَه چون به بشر حیات داد پدر انسان‌ها گشت. (لو ۳:۳۸) او برای سعادت و شادی پسران و دخترانش از هیچ کاری دریغ نکرده است. «او آفتاب خود را . . . می‌تاباند و باران خود را . . . می‌باراند» تا زمین هم غذای فراوانی تولید کند و هم محیطی زیبا و دلنشین فراهم سازد. — مت ۵:۴۵.
۶، ۷. الف) آدم چه صدمه‌ای بر نسلش وارد آورد؟ ب) فدیهٔ عیسی برای کسانی که در پی رضامندی خدا هستند چه فایده‌ای دارد؟
۶ به علاوه، یَهُوَه راه نجات را از عواقب تلخ گناه آدم و حوّا فراهم دیده است. آدم با گناه خود تمام دارایی خانواده‌اش را در قمار باخت. او با سرپیچی از قانون یَهُوَه، فرزندانش را از آینده‌ای پرسعادت و شاد محروم ساخت. خودخواهی او باعث شد که بشر به اسارت اربابی بی‌رحم یعنی ناکاملیت درآید. از این رو، همهٔ انسان‌ها دچار بیماری، رنج، سختی و مرگ می‌شوند. برای آزادیِ اسیران نیاز است که بهایی پرداخت شود و یَهُوَه این مبلغ را پرداخته است تا ما را از عواقب گناه آدم رها سازد. (رومیان ۵:۲۱ خوانده شود.) عیسی مطابق خواست پدرش «جانش را چون بهای رهایی به عوض بسیاری» داد. (مت ۲۰:۲۸) به زودی فواید کامل این فدیه نصیب کسانی خواهد شد که رضامندی خدا را همواره کسب می‌کنند.
۷ یَهُوَه هیچ محبتی را از بشر دریغ نکرده است تا آن‌ها بتوانند زندگی‌ای شاد و هدفمند داشته باشند. در صورتی که مقبول خدا گردیم در دنیای جدید شاهد جبران صدماتی خواهیم بود که بر بشر وارد آمده است. در آن زمان، یَهُوَه همواره تک‌تک «جویندگان خود را پاداش» خواهد داد. — عبر ۱۱:۶.
«قوم تو با رغبت داوطلب خواهند شد»
۸. تجربهٔ اِشَعْیا چه موضوعی را در مورد خدمت به خدا بیان می‌کند؟
۸ برای کسب رضامندی خدا شخص باید با میل و رغبت یَهُوَه را خدمت کند چرا که به انسان حق تصمیم‌گیری داده است و هیچ کس را به این کار مجبور نمی‌سازد. در زمان اِشَعْیا خدا چنین سؤال کرد: «که را بفرستم و کیست که برای ما برود؟» یَهُوَه با مطرح کردن این سؤال به نبی احترام گذاشت چرا که او مانند همهٔ انسان‌ها حق انتخاب داشت. اِشَعْیا هم با میل و رغبت گفت: «لبّیک مرا بفرست.» — اشع ۶:۸.
۹، ۱۰. الف) با چه طرز فکری می‌باید یَهُوَه را خدمت کرد؟ ب) چرا شایسته است یَهُوَه را با دلی کامل خدمت کنیم؟
۹ انسان‌ها می‌توانند انتخاب کنند خدا را خدمت نمایند یا خیر. یَهُوَه می‌خواهد که تصمیم ما از صمیم دل باشد. (یوشَع ۲۴:۱۵ خوانده شود.) هر کسی که خدا را با اکراه یا برای رضای انسان خدمت کند نمی‌تواند رضامندی یَهُوَه را کسب نماید. (کول ۳:۲۲) اگر در خدمت به خدا «تأخیر» یا این پا و آن پا کنیم یعنی بین علایق دنیوی و پرستش خدا دودل باشیم نمی‌توانیم رضامندی خدا را به دست آوریم. (خرو ۲۲:۲۹) یَهُوَه می‌داند که خدمت با دلی کامل برایمان مفید است. موسی اسرائیلیان را ترغیب کرد که ‹یَهُوَه خدای خود را دوست بدارند و آواز او را بشنوند و به او ملصق شوند› و بدین شکل حیات را انتخاب کنند. — تث ۳۰:۱۹، ۲۰.
۱۰ داود، پادشاه اسرائیلیان باستان برای یَهُوَه چنین سرود: «در روزی که به جنگ روی قوم تو با رغبت داوطلب خواهند شد. آراسته به شکوهی مقدّس، جوانان تو چون شبنم از رَحِمِ فجر نزد تو حاضر خواهند بود.» (مز ۱۱۰:۳، ترجمهٔ هزارهٔ نو) هدف زندگی بسیاری امروزه امنیت مالی و خوشگذرانی است. اما کسانی که یَهُوَه را دوست دارند به پرستش خدا در زندگی اولویت می‌دهند. غیرتشان در موعظهٔ خبر خوش اثباتی بر این امر است. آن‌ها اعتماد کامل دارند که یَهُوَه نیازهای روزانه‌شان را برآورده می‌سازد. — مت ۶:۳۳، ۳۴.
قربانی‌هایی که مورد قبول خداست
۱۱. اسرائیلیان با چه امیدی برای یَهُوَه قربانی می‌گذراندند؟
۱۱ قوم خدا تحت شریعت موسوی قربانی‌هایی می‌گذاشتند تا مورد قبول خدا شوند. در لاویان ۱۹:۵ آمده است: «هنگامی که قربانی سلامتی به حضور من تقدیم می‌کنید، قوانین را رعایت کنید، تا هدیهٔ شما پذیرفته شود.» (مژده برای عصر جدید) در همان کتاب از کتاب مقدّس چنین می‌خوانیم: «وقتی قربانی شکرگزاری را به حضور من تقدیم می‌کنید، باید مقرّرات قربانی را رعایت کنید، وگرنه من قربانی شما را قبول نمی‌کنم.» (لاو ۲۲:۲۹، مژده برای عصر جدید) وقتی اسرائیلیان مطابق با شریعت حیوانات سالم را برای قربانی تقدیم می‌کردند، بویی که از آن بلند می‌شد برای یَهُوَه مثل «عطر خوشبو» بود؛ به این مفهوم که قربانی‌شان مقبول خدا واقع می‌شد. (لاو ۱:۹، ۱۳؛ پیدا ۸:۲۱) از این چند شریعت می‌توان اصولی را یافت که امروزه نیز کاربرد دارد. امروزه نیز باید قربانی‌هایی بگذاریم که مورد قبول یَهُوَه باشد. چه قربانی‌هایی مورد قبول یَهُوَه است؟ در حوزهٔ زندگی به دو موضوع توجه کنید: رفتار و سخنانمان.
۱۲. چه اعمالی باعث می‌شود تا نتوانیم ‹بدنهای خود را همچون قربانی مقدّس› تقدیم کنیم؟
۱۲ پولُس رسول در نامه‌اش به جماعت رومیان نوشت: «بدنهای خود را همچون قربانی زنده و مقدّس و پسندیدهٔ خدا، به او تقدیم کنید که عبادت معقول شما همین است.» (روم ۱۲:۱) برای مقبول شدن نزد خدا باید از بدن خود به نحوی نگهداری کنیم که مورد قبول او باشد. اگر بدن خود را با کشیدن تنباکو، جویدن دانهٔ فوفِل (نوعی گیاه)، سوءاستفاده از مواد مخدّر یا الکل آلوده سازیم مطمئناً قربانی‌مان در نظر خدا دیگر ارزش نخواهد داشت. (۲قر ۷:۱) به علاوه، «کسی که مرتکب بی‌عفتی می‌شود . . . به بدن خود گناه می‌کند.» (۱قر ۶:۱۸) از این رو، هر گونه اعمال جنسی نامشروع قربانی ما را در نظر یَهُوَه ناخوشایند می‌سازد. پس ما باید «در همهٔ رفتار خویش مقدّس» باشیم تا مقبول خدا گردیم. — ۱پطر ۱:۱۴-۱۶.
۱۳. چرا شایسته است که یَهُوَه را بستاییم؟
۱۳ قربانی دیگری که باعث شادی یَهُوَه می‌شود در ارتباط با قدرت تکلّم است. کسانی که یَهُوَه را دوست دارند همیشه در عموم و در خلوت او را جلال می‌دهند. (مزمور ۳۴:۱-۳ خوانده شود.) مزمور ۱۴۸ تا ۱۵۰ را بخوانید و ببینید که این سه مزمور چطور مرتباً ما را ترغیب می‌کنند تا خدا را بستاییم. بلی، «صالحان را ستایشِ او می‌شاید.» (مز ۳۳:۱، ترجمهٔ هزارهٔ نو) به علاوه، عیسی مسیح الگوی ما بر تجلیل یَهُوَه از طریق خدمت موعظه تأکید کرد. — لو ۴:۱۸، ۴۳، ۴۴.
۱۴، ۱۵. هوشَع اسرائیلیان را ترغیب کرد تا چه قربانی را تقدیم کنند و واکنش یَهُوَه چه بود؟
۱۴ غیرتمان در خدمت موعظه نشان می‌دهد که یَهُوَه را دوست داریم و می‌خواهیم مقبول او واقع شویم. برای مثال، هوشَع نبی را در نظر بگیرید که چگونه اسرائیلیان را که به پرستش کاذب روی آورده و لطف یَهُوَه را از دست داده بودند به راه درست ترغیب کرد. (هو ۱۳:۱-۳) هوشَع به آن‌ها گفت چنین التماس کنید: «[یَهُوَه] تمامی گناه را عفو فرما و ما را به لطف مقبول فرما، پس گوساله‌های لب‌های خویش را ادا خواهیم نمود.» — هو ۱۴:۱، ۲.
۱۵ گرانبهاترین قربانی‌ای که اسرائیلیان می‌توانستند تقدیم کنند گوساله بود. از این رو، ‹گوساله‌های لب‌ها› به سخنان صادقانه در ستایش خدای حقیقی اشاره دارد که از دل شخص برآمده باشد. یَهُوَه چه واکنشی نسبت به چنین قربانی‌هایی نشان داد؟ او در مورد این قربانی‌دهندگان گفت: «ایشان را مجّاناً دوست خواهم داشت.» (هو ۱۴:۴) بلی یَهُوَه گناهانشان را می‌بخشید، آن‌ها را می‌پذیرفت و با آن‌ها دوست می‌شد.
۱۶، ۱۷. وقتی ایمان به خدا شخص را به اعلام خبر خوش برمی‌انگیزد، یَهُوَه چه واکنشی نشان می‌دهد؟
۱۶ در پرستش حقیقی، اعلام نام و اعمال یَهُوَه به عموم همیشه اهمیت بسزایی داشته است. مزمورنویس به قدری خواهان تجلیل خدا بود که به او چنین التماس کرد: «خداوندا، هدایای داوطلبانهٔ دهان مرا منظور فرما.» (مز ۱۱۹:۱۰۸، ترجمهٔ هزارهٔ نو) امروزه چطور؟ اِشَعْیا در مورد گروه عظیم چنین پیشگویی کرد: «به تسبیح خداوند بشارت خواهند داد. . . . به مذبح من [با هدایای خود] با پذیرایی [یا رضامندی] برخواهند آمد.» (اشع ۶۰:۶، ۷) در تحقق این پیشگویی، میلیون‌ها نفر ‹قربانیِ سپاس را پیوسته به خدا تقدیم می‌کنند که همان ثمرهٔ لبهایی است که به نام او معترفند.› — عبر ۱۳:۱۵.
۱۷ شما چطور؟ آیا شما نیز در خدمت موعظه شرکت می‌کنید و قربانی‌هایی مقبول را به خدا تقدیم می‌نمایید؟ اگر جواب شما منفی است، آیا مایلید تغییرات لازم را بدهید تا در این فعالیت شرکت کنید؟ وقتی ایمان، شما را به خدمت موعظه برمی‌انگیزد، قربانی شما از قربانی گاوی گرانقیمت در دید یَهُوَه ‹پسندیده‌تر› است. (مزمور ۶۹:۳۰، ۳۱ خوانده شود.) اطمینان داشته باشید که «هدایای خوشبوی شما» که همان ستایش خداست مورد قبول او واقع خواهد شد. (حز ۲۰:۴۱) مطمئناً شادی‌ای خواهید یافت که فراتر از آن وجود ندارد.
‹یَهُوَه مرد عادل را برکت خواهد داد›
۱۸، ۱۹. الف) امروزه نظر بسیاری از مردم در مورد خدمت کردن به خدا چیست؟ ب) از دست دادن مقبولیت خدا چه نتیجه‌ای دارد؟
۱۸ بسیاری امروزه همان عقیده‌ای را دارند که برخی اشخاص در زمان مَلاکی داشتند. آن‌ها می‌گفتند: «بی‌فایده است که خدا را عبادت نماییم و چه سود از اینکه اوامر او را نگاه داریم؟» (ملا ۳:۱۴) این اشخاص به دلیل دیدگاه مادی‌شان می‌پندارند که قوانین خدا در روزگار ما قابل استفاده و مقصودش برای زمین امکان‌پذیر نیست. در نظر این اشخاص موعظهٔ خبر خوش کاری بیهوده است و حتی با شنیدن آن آزرده می‌شوند.
۱۹ چنین طرز فکری ابتدا در باغ عدن شکل گرفت. شیطان حوّا را متقاعد ساخت که موهبت زندگی ابدی و خوشنودی خدا را نادیده گیرد و ناچیز بپندارد. امروزه نیز شیطان مردم را با فریب متقاعد می‌سازد که انجام خواست خدا کاری بیهوده است. آدم و حوّا پی بردند که از دست دادن مقبولیت خدا به اتمام زندگی‌شان انجامید. امروزه نیز اشخاصی که همان راه را انتخاب می‌کنند به زودی همان نتیجهٔ تلخ را خواهند چشید. — پیدا ۳:۱-۷، ۱۷-۱۹.
۲۰، ۲۱. الف) بیوه‌زن صَرَفَه چه کرد و نتیجهٔ کار او چه بود؟ ب) چرا بیوه‌زن صَرَفَه الگوی خوبی برای ماست و چگونه می‌توانیم او را سرمشق خود قرار دهیم؟
۲۰ حال عاقبت بیوه‌زن اهل صَرَفَه را که در شروع مقاله ذکر شد در نظر گیرید. آن زن پس از شنیدن سخنان تشویق‌آمیز ایلیّا نان پخت و اوّل به نبی خدا داد. بعد از آن بود که یَهُوَه به وعده‌اش عمل کرد چرا که در کتاب مقدّس می‌خوانیم: «زن و او و خاندان زن، روزهای بسیار خوردند. و تاپوی آرد تمام نشد و کوزهٔ روغن کم نگردید، موافق کلام خداوند که به واسطهٔ ایلیّا گفته بود.» — ۱پاد ۱۷:۱۵، ۱۶.
۲۱ امروزه تعداد کمی از میلیاردها مردم دنیا حاضرند مانند بیوه‌زن صَرَفَه عمل کنند. آن بیوه‌زن کاملاً به یَهُوَه خدای نجات توکّل کرد و یَهُوَه نیز او را به حال خود رها نکرد. این گزارش و دیگر گزارشات کتاب مقدّس ثابت می‌کنند که اعتماد کامل به یَهُوَه بسیار شایسته است. (یوشَع ۲۱:۴۳-۴۵؛ ۲۳:۱۴ خوانده شود.) به علاوه، تجربیات شاهدان یَهُوَه در زمان حاضر نیز اثباتی بر این است که یَهُوَه کسانی را که در پی رضامندی وی هستند هرگز فراموش و رها نخواهد کرد. — مز ۳۴:۶، ۷، ۱۷-۱۹. *
۲۲. چرا باید بدون درنگ در پی رضامندی خدا باشیم؟
۲۲ روز داوری خدا به زودی «بر همهٔ مردم در سرتاسر جهان خواهد آمد» و هیچ راه فراری از آن وجود ندارد. (لو ۲۱:۳۴، ۳۵) در آن روز با تمام ثروت دنیا نیز نمی‌توانیم سخنان داور منصوب خدا را بخریم که به مقبولان خدا خواهد گفت: «بیایید، ای برکت یافتگان از پدر من، و پادشاهی‌ای را به میراث یابید که . . . برای شما آماده شده بود.» (مت ۲۵:۳۴) بلی بیایید همواره در پی کسب رضامندی یَهُوَه باشیم زیرا او ‹مرد عادل را برکت خواهد داد، او را به رضامندی مثل سپر احاطه خواهد نمود.› — مز ۵:۱۲.
[پاورقی]
^ بند 21 به برج دیده‌بانی ۱ آوریل ۲۰۰۵ صفحهٔ ۱۰ بند ۱۵ و ۱ اکتبر ۲۰۰۸ صفحهٔ ۶ بند ۵ مراجعه شود.
آیا به خاطر می‌آورید؟
• چرا شایسته است که یَهُوَه را با تمامی دل بپرستیم؟
• امروزه چه قربانی‌هایی مورد قبول خدا می‌باشند؟
• «گوساله‌های لب‌ها» به چه معناست و چرا باید به یَهُوَه تقدیم شوند؟
• چرا باید رضامندی خدا را هدف خود قرار دهیم؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۱۳]
چه انتخابی پیش روی مادری فقیر قرار داده شد؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۵]
فواید قربانی سپاس یعنی ثمرهٔ لب‌ها چیست؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۷]
توکّل کامل به یَهُوَه هرگز بی‌ثمر نخواهد ماند
