قساوت و سنگدلی در دنیای امروز

جسد ماریا زنی ۶۴ ساله که تنها زندگی می‌کرد در خانه‌اش پیدا شد.‏ او را شدیداً زده و سپس با کابلی خفه‌اش کرده بودند.‏

گروهی اوباش سه پلیس را به بهانهٔ دزدیدن دو بچه مورد ضرب و شتم قرار دادند.‏ یکی از پلیس‌ها موفق به فرار شد.‏ اما آن‌ها دو پلیس دیگر را به طرز فجیعی به قتل رساندند؛‏ رویشان بنزین ریختند و زنده آتش زدند.‏

تلفن فردی ناشناس به کشف واقعه‌ای بسیار رقّت‌آور انجامید.‏ جسد مدفون شدهٔ چهار مرد مسافر در باغی یافت شد.‏ دست‌ها و چشمان این اجساد بسته بود.‏ به گزارش پزشک قانونی آنان زنده‌به‌گور شده بودند.‏

این گزارشات فجیع صحنه‌هایی از یک فیلم خشونت‌آمیز و ترسناک نیست.‏ تمام این گزارشات حقیقت دارند و چندی پیش در یکی از کشورهای آمریکای لاتین جزو اخبار مهم رسانه‌ها به شمار می‌رفت.‏ امروزه دیگر چنین اخبار رقّت‌آوری منحصر به یک کشور نیست.‏

اَعمال خشونت‌آمیز جزو وقایع و حوادث روزانه شده است.‏ بمب‌گذاری،‏ حملات تروریستی،‏ قتل،‏ ضرب و شتم،‏ استفاده از اسلحه،‏ و تجاوز تنها بخش کوچکی از این رویدادها و حوادث هستند.‏ تصاویر چنین قساوت‌هایی مرتباً از رسانه‌ها پخش می‌شود.‏ برای بسیاری،‏ دیگر شنیدن یا دیدن چنین صحنه‌هایی تعجب‌آور و فجیع نیست.‏

شاید از خود بپرسید:‏ ‹چرا دنیای امروز چنین وضعی دارد؟‏ چرا اذیت و آزار دیگران زشتی خود را از دست داده است و حتی جان همنوعانمان دیگر ارزشی ندارد؟‏› آیا در این دنیای خشونت‌آمیز کسانی هم هستند که به دیگران توجهی داشته باشند؟‏

هَری ۶۹ سال دارد و به بیماری سرطان مبتلاست.‏ همسرش نیز از بیماری اِم.‏ اِس.‏ رنج می‌برد و نمی‌تواند از او مراقبت کند.‏ دوستان و همسایگانشان با میل و رغبت به آنان کمک می‌کنند.‏ او می‌گوید:‏ «نمی‌دانم بدون کمک دیگران چه می‌کردیم؟‏» تحقیقی در کانادا نشان می‌دهد بیش از ۵۰ درصد از افرادی که به سالمندان یاری می‌رسانند نسبتی با آنان ندارند.‏ بدون شک شما نیز افرادی را می‌شناسید که با مهربانی و محبت به دیگران یاری می‌رسانند.‏ بله انسان‌ها قادرند به جای خشونت و سنگدلی،‏ همدردی و دلسوزی نشان دهند.‏

پس چرا همدلی و دلسوزی جای خود را به قساوت و بی‌رحمی داده است؟‏ رفتارهای خشونت‌آمیز از چه نشأت می‌گیرد؟‏ آیا کسانی که چنین رفتارهایی دارند می‌توانند تغییر کنند؟‏ آیا روزی قساوت و بی‌رحمی پایان می‌یابد؟‏ اگر پایانی برای آن است چه وقت و چگونه خواهد بود؟‏

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۳]‏

Train: CORDON PRESS