گفته می‌شود:‏ «انسان به امید زنده است.‏» در کتاب «امید در عصر نگرانی»‏ * آمده است:‏ «امید بهترین دارو برای غلبه بر یأس،‏ نارضایتی و ترس است.‏»‏

نیاز ما انسان‌ها به امید در کتاب مقدّس آمده است.‏ همین طور در این کتاب در مورد دل بستن به امیدهای واهی هشدار می‌دهد.‏ در مزمور ۱۴۶:‏۳ آمده است:‏ «بر امیران توکل مکنید،‏ بر آدمیزاد،‏ که نزد او نجاتی نیست.‏» به جای این که برای خوشبختی و سعادت به انسان‌ها امید بندیم،‏ عاقلانه است که به آفریدگارمان توکّل کنیم،‏ تنها کسی که قادر است به هر قولش عمل کند.‏ او به ما چه قول‌هایی داده است؟‏ در زیر چند نمونه آمده است:‏

شرارت از میان خواهد رفت؛‏ انسان‌های درستکار از صلح و آرامش همیشگی برخوردار خواهند شد:‏ در مزمور ۳۷:‏۱۰ و ۱۱ آمده است:‏ «پس از اندک زمانی،‏ دیگر شریری نخواهد بود» و انسان‌های فروتن و نرمخو بر زمین زندگی خواهند کرد و از صلح و آرامش برخوردار خواهند شد.‏ در آیهٔ ۲۹ نیز به این نکته اشاره شده است:‏ ‹پارسایان تا به ابد در زمین سکونت خواهند کرد.‏›‏

پایان جنگ‌ها:‏ ‏«خداوند .‏ .‏ .‏ جنگها را تا کرانهای زمین پایان می‌بخشد؛‏ کمان را می‌شکند و نیزه را خُرد می‌کند و ارابه‌ها را به آتش می‌سوزاند!‏»—‏مزمور ۴۶:‏۸،‏ ۹‏.‏

بیماری،‏ مصیبت و مرگ از میان خواهد رفت:‏ ‏«خیمهٔ خدا با انسان‌هاست.‏ .‏ .‏ .‏ خدا هر اشکی را از چشمانشان پاک خواهد کرد.‏ دیگر مرگ نخواهد بود و ماتم و شیون و درد نیز وجود نخواهد داشت.‏»—‏مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

برکت و خوراک کافی برای همه:‏ ‏«غله در سراسر زمین فراوان گردد،‏ و بر فراز تپه‌ها موج زنَد.‏»—‏مزمور ۷۲:‏۱۶‏.‏

یک حکومت جهانی عادل به پادشاهی مسیح:‏ ‏‹حکومت و جلال و پادشاهی به عیسی مسیح داده شد،‏ تا تمامی قومها و ملتها و زبانها او را خدمت کنند.‏ حکومت او حکومتی است جاودانه و بی‌زوال،‏ و پادشاهی او زایل نخواهد شد.‏›—‏دانیال ۷:‏۱۴‏.‏

چگونه می‌توانیم به تحقق این وعده‌ها اطمینان داشته باشیم؟‏ زمانی که عیسی بر زمین بود صلاحیت خود را برای منصب پادشاهی نشان داد.‏ او با شفا دادن بیماران،‏ غذا دادن به بینوایان و رستاخیز مردگان این امر را ثابت کرد.‏ مهم‌تر از همه،‏ تعالیم او شامل اصولی است که انسان‌ها را قادر می‌سازد که تا ابد در صلح و اتحاد زندگی کنند.‏ همچنین عیسی وقایعی را که در آینده روی خواهد داد پیشگویی کرد،‏ از جمله رویدادهایی را که مشخص‌کنندهٔ روزهای آخر این دنیای شریر است.‏

عیسی نشانهٔ روزهای آخر و پایان بدی و شرارت را پیشگویی کرد.‏ این نشانه،‏ صلح و امنیت نیست بلکه عیسی به یک مجموعه نشانه‌هایی اشاره کرد که در روزهای پایانی شرارت و مصیبت روی خواهد داد.‏ این مجموعه شامل جنگ‌های بین کشورها،‏ کمبود غذا،‏ بیماری‌های همه‌گیر و زلزله‌هاست.‏ (‏مَتّی ۲۴:‏۳،‏ ۷؛‏ لوقا ۲۱:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ مکاشفه ۶:‏۳-‏۸‏)‏ همچنین عیسی گفت:‏ «به دلیل افزایش قانون‌شکنی،‏ محبت اکثر مردم به سردی خواهد گرایید.‏»—‏مَتّی ۲۴:‏۱۲‏.‏

این سردیِ محبت به شکل‌های مختلف دیده می‌شود.‏ در کتاب مقدّس در دوم تیموتائوس ۳:‏۱-‏۵ آمده است که «در روزهای آخر» روحیاتی مثل خودپرستی،‏ پول‌دوستی و خوشگذرانی روحیهٔ غالب در جامعه است.‏ مردم مغرور و وحشی خواهند بود.‏ عواطف خانوادگی از میان می‌رود و فرزندان نسبت به والدین خود نافرمان خواهند بود.‏ ریاکاری مذهبی نیز امری معمول خواهد شد.‏

این آشفتگی‌ها تأییدی است بر این که تا پایان مصیبت و شرارت چیزی نمانده است.‏ آرامشی که حکومت خدا میسر می‌سازد،‏ نزدیک است.‏ عیسی در پیشگویی خود در مورد روزهای آخر این اطمینان را نیز بخشید:‏ «این خبر خوشِ پادشاهی،‏ در سراسر زمین موعظه خواهد شد تا برای همهٔ قوم‌ها شهادتی شود،‏ آنگاه پایان فرا خواهد رسید.‏»—‏مَتّی ۲۴:‏۱۴‏.‏

این خبر خوش هشداری به خطاکاران است و امیدی برای درستکاران و اطمینانی برای آنان که وعده‌های خدا به زودی تحقق خواهد یافت.‏ آیا مایلید در مورد برکاتی که می‌توان در آینده از آن‌ها برخوردار شد،‏ بیشتر بدانید؟‏ به صفحهٔ پشت این مجلّه مراجعه کنید.‏