یَهُوَه به اسرائیلیان گفت که باید مقدّس باشند.‏ به این منظور،‏ او به آن‌ها گفت:‏ «در میان قوم خود به قصد [تهمت] مَگرد.‏ جان همسایهٔ خویش را به خطر مَیَفکن.‏ من یهوه هستم.‏»—‏لاو ۱۹:‏۲،‏ ۱۶‏،‏ پاورقی.‏

عبارت «جان کسی را به خطر انداختن» از اصطلاح عبری «بر ضدّ خون کسی ایستادن» گرفته شده است.‏ اما این اصطلاح عبری به چه مفهوم است؟‏ یک مرجع یهودی دربارهٔ کتاب لاویان می‌گوید:‏ «درک این بخش از آیه راحت نیست.‏ چون این عبارت در زبان عبری،‏ به طور تحت‌اللفظی به معنی ‹ایستادن روی کسی،‏ کنار کسی یا نزدیک کسی› است.‏»‏

بعضی از محققان این عبارت را با آیهٔ قبل مرتبط می‌دانند که می‌گوید:‏ «در داوری بی‌انصافی مکن:‏ نه جانبِ فقیر را بگیر و نه بزرگ را حرمت دار.‏ همسایهٔ خویش را به انصاف داوری کن.‏» (‏لاو ۱۹:‏۱۵‏)‏ اگر این طور باشد،‏ منظور یَهُوَه از این که در آیهٔ ۱۶ گفت،‏ «جان همسایهٔ خویش را به خطر مَیَفکن» این است که اسرائیلیان نباید در امور قضایی،‏ تجاری یا خانوادگی با همدیگر با بی‌انصافی رفتار می‌کردند.‏ همین طور نباید به خاطر نفع شخصی‌شان دیگران را فریب می‌دادند.‏ همهٔ ما می‌دانیم که نباید این کارها را بکنیم،‏ اما در ادامه می‌بینیم که این عبارت در آیهٔ ۱۶ مفهوم دیگری دارد.‏

توجه کنید که یَهُوَه در قسمت اول آیه،‏ به قومش فرمان داد که به همدیگر تهمت نزنند.‏ باید یادمان باشد که تهمت زدن حتی از غیبت کردن هم بدتر است و می‌تواند مشکلات جدّی‌تر به همراه داشته باشد.‏ (‏امث ۱۰:‏۱۹؛‏ جا ۱۰:‏۱۲-‏۱۴؛‏ ۱تیمو ۵:‏۱۱-‏۱۵؛‏ یعقو ۳:‏۶‏)‏ معمولاً هدف از تهمت زدن،‏ تخریب وجههٔ شخص است.‏ شخص تهمت‌زننده حتی ممکن است با شهادت‌های دروغ،‏ جان شخص دیگری را به خطر بیندازد.‏ در یکی از گزارشات کتاب مقدّس هم می‌بینیم که شهادت دروغ چند نفر باعث شد که نابوت با بی‌عدالتی سنگسار شود.‏ (‏۱پاد ۲۱:‏۸-‏۱۳‏)‏ بله،‏ همان طور که در قسمت دوم آیهٔ لاویان ۱۹:‏۱۶ آمده است،‏ تهمت زدن می‌تواند به قیمت جان شخص تمام شود.‏

همچنین ممکن است شخص از روی نفرت،‏ به شخصی دیگر تهمت بزند.‏ اول یوحنا ۳:‏۱۵ می‌گوید:‏ «هر که از برادر خود نفرت داشته باشد،‏ قاتل است و می‌دانید که هیچ قاتلی زندگی جاودان نخواهد داشت.‏» در لاویان باب ۱۹ هم وقتی یَهُوَه گفت،‏ «جان همسایهٔ خویش را به خطر مَیَفکن،‏» در آیهٔ بعد گفت:‏ «در دل خویش از برادر خود نفرت مدار.‏»—‏لاو ۱۹:‏۱۷‏.‏

بنابراین لاویان ۱۹:‏۱۶ پندی جدّی به مسیحیان می‌دهد.‏ ما نباید نسبت به دیگران منفی فکر کنیم و به آن‌ها تهمت بزنیم.‏ به عبارت دیگر،‏ اگر از کارهای کسی خوشمان نمی‌آید یا به او حسادت می‌کنیم،‏ نباید به او تهمت بزنیم؛‏ چون این کار نشان می‌دهد که از او نفرت داریم.‏ ما مسیحیان به هیچ وجه نباید از دیگران نفرت داشته باشیم.‏—‏مت ۱۲:‏۳۶،‏ ۳۷‏.‏