سوگند اظهاری جدّی و رسمی یا متعهد شدن به عهدی است که اغلب در آن خدا گواه گرفته می‌شود و می‌تواند شفاهی یا کتبی باشد.‏

برخی شاید فکر کنند سوگند خوردن به هر شکل آن نادرست است؛‏ چون عیسی گفته:‏ «ابداً سوگند مخورید.‏ .‏ .‏ .‏ بله‌تان فقط بله و نَه‌تان فقط نه باشد؛‏ چون سخنی بیش از این،‏ از آن شریر است.‏» (‏مت ۵:‏۳۳-‏۳۷‏)‏ البته عیسی می‌دانست خادمان وفادار خدا سوگند خورده بودند و شریعت موسی،‏ اسرائیلیان را در برخی مواقع ملزم می‌کرد سوگند بخورند.‏ (‏پیدا ۱۴:‏۲۲،‏ ۲۳؛‏ خرو ۲۲:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ همین طور عیسی می‌دانست که یَهُوَه خدا نیز خود سوگند خورده است.‏ (‏عبر ۶:‏۱۳-‏۱۷‏)‏ پس منظور عیسی این نبود که ما هیچ گاه نباید سوگندی بخوریم.‏ بلکه منظور او این بود که در مورد مسائل کم اهمیت و بیهوده سوگند نخوریم.‏ ما موظفیم همیشه به آنچه به زبان می‌آوریم و قول می‌دهیم عمل کنیم،‏ چون یَهُوَه خدا از ما چنین خواسته است.‏

پس اگر از شما خواسته شود سوگند بخورید،‏ چه باید بکنید؟‏ اول،‏ باید مطمئن شوید که می‌توانید به آنچه سوگند می‌خورید عمل کنید.‏ اگر از این بابت مطمئن نیستید،‏ بهتر است سوگند نخورید.‏ کتاب مقدّس چنین هشدار می‌دهد:‏ «بهتر است نذر نکنی،‏ تا اینکه نذر کنی اما اَدا ننمایی.‏» (‏جا ۵:‏۵‏)‏ دوم،‏ اصولی از کتاب مقدّس را که به آن سوگند مربوط می‌شود بررسی کنید و مطابق با وجدان تعلیم‌یافته‌تان تصمیم بگیرید.‏ در ادامه به چند اصل اشاره می‌کنیم.‏

سوگندهایی که با خواست خدا هماهنگ است.‏ برای نمونه،‏ شاهدان یَهُوَه،‏ برای ازدواج سوگندی ادا می‌کنند.‏ این سوگندِ مرد و زن عهد و پیمانی است که با هم می‌بندند.‏ داماد و عروس در برابر خدا و شاهدان قول می‌دهند ‹تا زمانی که هر دو زنده هستند› یکدیگر را دوست داشته باشند،‏ گرامی بدارند و برای هم احترام قائل باشند.‏ (‏برخی زوج‌ها ممکن است دقیقاً این کلمات را در مراسم ازدواجشان به زبان نیاورند،‏ اما در برابر خدا سوگند می‌خورند.‏)‏ پس از آن،‏ اعلام می‌شود که آن دو رسماً زن و شوهرند،‏ پیوندی دائمی تا پایان عمرشان.‏ (‏پیدا ۲:‏۲۴؛‏ ۱قر ۷:‏۳۹‏)‏ سوگند ازدواج،‏ مناسب،‏ شایسته و هماهنگ با خواست خداست.‏

سوگندهایی که با خواست خدا هماهنگ نیست.‏ مسیحیان واقعی برخی سوگندها را ادا نمی‌کنند.‏ مثلاً هیچ گاه سوگند نمی‌خورند که برای دفاع از کشوری سلاح به دست گیرند یا ایمانشان به خدا را انکار کنند.‏ این کار خلاف خواست و فرامین خداست.‏ مسیحیان نباید ‹به دنیا تعلّق داشته باشند.‏› پس مسیحیان از هر جنگ و کشمکش یا بحث و جدالی در دنیا دوری می‌کنند.‏—‏یو ۱۵:‏۱۹؛‏ اشع ۲:‏۴؛‏ یعقو ۱:‏۲۷‏.‏

 سوگندهایی که بر پایهٔ وجدان است.‏ عیسی گفت:‏ «مال قیصر را به قیصر بدهید و مال خدا را به خدا.‏» (‏لو ۲۰:‏۲۵‏)‏ با توجه به این پند عیسی،‏ هر یک از ما باید به دقت بسنجد که آیا ادای سوگند در مورد موضوعی بجاست یا نه.‏

برای نمونه تصوّر کنید که فرد مسیحی تقاضای پاسپورت یا تابعیت کشوری را می‌کند و از او خواسته می‌شود که سوگند وفاداری ادا کند.‏ اگر در آن کشور این سوگند شامل اَعمالی مغایر با قانون خداست،‏ به دلیل وجدان تعلیم‌یافته‌اش بر مبنای کتاب مقدّس،‏ او این سوگند را ادا نمی‌کند.‏ با این حال شاید دولت به او این اجازه را بدهد که بخشی از این سوگند را طوری تغییر دهد که هماهنگ با وجدان او باشد.‏

تغییر سوگند وفاداری می‌تواند آن را با اصلی که در رومیان ۱۳:‏۱ آمده هماهنگ کند که می‌گوید:‏ «هر کس باید از قدرت‌های حاکم فرمانبرداری کند.‏» از آنجا که یَهُوَه از ما می‌خواهد که از قدرت‌های حاکم اطاعت کنیم،‏ پس ممکن است وجدان فرد مسیحی به او اجازه دهد چنین سوگندی را ادا کند.‏

همچنین اگر برای ادای سوگندی از ایمااشارات یا وسیله‌ای خاص استفاده شود،‏ فرد مسیحی باید به وجدان تعلیم‌یافته‌اش رجوع کند.‏ رومیان باستان و سَکایی‌ها به شمشیرهایشان قسم می‌خوردند،‏ شخص با این کار نشان می‌داد به قدرت خدای جنگ متوسل شده و تضمینی بود بر این که او فردی قابل اعتماد است.‏ یونانیان هنگام سوگند خوردن دستشان را به سمت آسمان بالا می‌بردند.‏ این کار به نشان قبول قدرتی خدایی بود؛‏ خدایی که از آنچه گفته و انجام می‌شود آگاه است و انسان‌ها در برابر او جوابگویند.‏

مسلّماً هیچ یک از خادمان یَهُوَه به نمادهای ملی که پرستش می‌شود یا به پرستش کاذب وابسته است،‏ سوگند ادا نمی‌کند.‏ اما اگر در دادگاه از شما خواسته شود دستتان را روی کتاب مقدّس بگذارید و به آن سوگند بخورید که حقیقت را می‌گویید،‏ چطور؟‏ در این صورت شاید به نظرتان این عمل مشکلی نداشته باشد،‏ چون کتاب مقدّس به مردان وفاداری اشاره می‌کند که سوگندشان با ایمااشاراتی همراه بوده است.‏ (‏پیدا ۲۴:‏۲،‏ ۳،‏ ۹؛‏ ۴۷:‏۲۹-‏۳۱‏)‏ به یاد داشته باشید که اگر چنین سوگندی می‌خورید شما در حضور خدا قول می‌دهید که حقیقت را بگویید.‏ پس باید آماده باشید صادقانه هر سؤالی را پاسخ دهید.‏

رابطهٔ ما با یَهُوَه برایمان پرارزش است.‏ پس پیش از هر سوگندی باید دعا کنیم.‏ باید مطمئن شویم که ادای آن سوگند خلاف اصول کتاب مقدّس یا وجدان تعلیم‌یافته‌مان نیست.‏ اگر سوگندی ادا می‌کنید باید مطابق آن عمل کنید.‏—‏۱پطر ۲:‏۱۲‏.‏