وقتی که جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ به پایان رسید،‏ قسمت اعظمی از آلمان به خرابه تبدیل شد.‏ شهرها ویران،‏ مدرسه‌ها خالی و بیمارستان‌ها بی‌مصرف شدند و بمب‌های منفجرنشده همه جا پراکنده بود.‏ به علاوه کمبود غذا باعث افزایش قیمت‌ها شده بود.‏ برای مثال،‏ قیمت ۵۰۰ گرم کره در بازار سیاه برابر با دستمزد شش هفتهٔ کاری شده بود.‏

 در میان آسیب‌دیدگان شاهدان یَهُوَه نیز وجود داشتند که به خاطر ایمان خود چندین سال را در زندان و اردوگاه‌های کار اجباری سپری کرده بودند.‏ آن‌ها در سال ۱۹۴۵ در حالی از زندان آزاد شدند که تنها دارایی‌شان لباس تنشان بود.‏ دیگر شاهدان املاک و دارایی‌های خود را از دست داده بودند.‏ بعضی نیز چنان از گرسنگی رنج برده بودند که طی جلسات از هوش می‌رفتند.‏

 شاهدان یَهُوَه در دیگر نقاط دنیا فوراً خوراک و پوشاک برای هم‌ایمانان خود فراهم کردند.‏ برادران در شعبهٔ مرکزی آمریکا از دفتر شعبهٔ برن در سوئیس خواستند که به برادران و خواهران در آلمان کمک کنند.‏ همچنین برادر ناتان نُر،‏ نمایندهٔ شعبهٔ مرکزی از اروپا دیدن کرد تا کار امدادرسانی را هماهنگ ساخته و به آن سرعت بخشد.‏

 شاهدان یَهُوَه در سوئیس با سخاوتمندی خوراک،‏ لباس و پول اعانه دادند.‏ این اعانات به منظور بسته‌بندی نخست در برن جمع و سپس به آلمان فرستاده می‌شد.‏ شاهدان کشورهای مختلف مانند سوئد،‏ کانادا و آمریکا نیز در کار امدادرسانی شرکت کردند.‏ اینچنین برادران و خواهران نه تنها در آلمان بلکه در دیگر کشورهای جنگ‌زده در اروپا و آسیا نیز فایده بردند.‏

 در عرض چند ماه،‏ قهوه،‏ شیر،‏ شکر،‏ غلّات،‏ میوهٔ خشک،‏ سبزیجات و کنسرو گوشت و ماهی از شعبهٔ سوئیس فرستاده شد.‏ همچنین پول نقد نیز اهدا شد.‏

 به علاوه شاهدان در سوئیس نیز پنج تُن لباس را که شامل پالتو،‏ لباس زنانه و کت‌شلوارهای مردانه می‌شد،‏ اهدا کردند.‏ در نسخهٔ برج دیده‌بانی ۱۵ ژانویهٔ ۱۹۴۶ در این مورد چنین آمده است:‏ «برادران و خواهران نه بدترین،‏ بلکه بهترینِ هر چیز را فرستادند.‏ آن‌ها برای کمک به هم‌ایمانان آلمانی‌شان واقعاً ازخودگذشتگی نشان دادند.‏»‏

 همین طور شاهدان یَهُوَه در سوئیس حدود ۱۰۰۰ جفت کفش هدیه کردند که البته قبل از فرستاده شدن،‏ کیفیتشان بررسی می‌شد.‏ برادران و خواهرانی که در ویسبادن آلمان این بسته‌های هدیه را باز می‌کردند از کیفیت و تنوع کفش‌ها تعجب می‌کردند.‏ یک شاهد یَهُوَه چنین نوشت:‏ «به سختی می‌شود در آلمان مغازه‌ای را پیدا کرد که چنین تنوعی داشته باشد.‏»‏

 کار امدادرسانی تا اوت ۱۹۴۸ ادامه داشت.‏ شاهدان یَهُوَه در سوئیس،‏ در مجموع ۴۴۴ محمولهٔ امدادرسانی با وزن ۲۵ تُن را برای هم‌ایمانان خود به آلمان فرستادند.‏ همان طور که اشاره شد،‏ شاهدان یَهُوَه از کشورهای دیگر نیز در این فعالیت شرکت کردند.‏ از آنجا که در آن زمان تنها ۱۶۰۰ شاهد یَهُوَه در سوئیس وجود داشت،‏ اینان یکی از کوچک‌ترین گروه‌هایی بودند که در این کار سهیم شدند.‏

 عیسی مسیح گفت:‏ «به این طریق است که همه خواهند دانست،‏ شاگردان من هستید–اگر به یکدیگر محبت کنید.‏» (‏یوحنا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ محبت،‏ قوم خدا را برانگیخت که نه وسایل اضافی خود،‏ بلکه بهترین وسیله‌های خود را بفرستند.‏ (‏۲قُرِنتیان ۸:‏۱-‏۴‏)‏ در نامه‌ای از زوریخ چنین اشاره شد:‏ «عده‌ای از برادران و خواهران که خود دارایی زیادی ندارند،‏ خواهان کمک شده‌اند و کوپن‌ها و پول‌هایشان را اعانه داده‌اند.‏»‏

 قوم یَهُوَه در آلمان سریعاً از آزار و اذیت و آثار جنگ بهبود یافت.‏ در این زمینه کمک‌های سخاوتمندانه و سازمان‌دهی‌شدهٔ برادران و خواهرانی که از خود محبتی ایثارگرانه نشان دادند،‏ تأثیر بسزایی داشت.‏