بله،‏ شیطان موجودی واقعی است.‏ او «حکمران این دنیا» است،‏ مخلوقی روحی که شریر شد و بر ضدّ خدا سرکشی کرد.‏ (‏یوحنا ۱۴:‏۳۰؛‏ اِفِسُسیان ۶:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ کتاب مقدّس شخصیت شیطان را از طریق این نام‌ها و توصیفات آشکار می‌کند:‏

•   شیطان،‏ که به معنی «مقاومت کننده» است.‏—‏ایّوب ۱:‏۶

•   ابلیس،‏ که به معنی «تهمت زننده» است.‏—‏مکاشفه ۱۲:‏۹

•   مار،‏ که در کتاب مقدّس به معنی «فریبکار» است.‏—‏۲قُرِنتیان ۱۱:‏۳

•   وسوسه‌کننده.‏—‏مَتّی ۴:‏۳

•   دروغگو.‏—‏یوحنا ۸:‏۴۴

آیا شیطان صرفاً نماد شرارت است؟‏

 برخی شیطان را تنها خصوصیتی شریرانه در وجود انسان‌ها می‌دانند.‏ اما کتاب مقدّس به گفتگوی میان خدا و شیطان اشاره می‌کند.‏ از آنجا که خدا از شرارت به‌دور است،‏ پس واضح است که شیطان به عنوان یک موجود واقعی توصیف شده است.‏ (‏تَثنیه ۳۲:‏۴؛‏ ایّوب ۲:‏۱-‏۶‏)‏ همچنین،‏ شیطان نمی‌تواند صرفاً نماد شرارت باشد،‏ چون عیسی را که کامل بود،‏ وسوسه کرد.‏ (‏مَتّی ۴:‏۸-‏۱۰؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۵‏)‏ بنابراین،‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که شیطان موجودی واقعی است،‏ نه نماد شرارت.‏

 آیا جای تعجب است که بسیاری از مردم،‏ به وجود شیطان اعتقاد ندارند؟‏ خیر،‏ زیرا کتاب مقدّس می‌گوید که شیطان برای پیشبرد اهدافش،‏ نیرنگ و حیله به کار می‌برد.‏ (‏۲تِسالونیکیان ۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ او زیرکانه ذهن‌های بسیاری از مردم را کور کرده است تا به وجودش اعتقاد نداشته باشند.‏—‏۲قُرِنتیان ۴:‏۴‏.‏

  برداشت:‏ شیطان به‌نوعی خدمتکار خدا و وسوسه‌کنندهٔ انسان‌هاست.‏

 واقعیت:‏ شیطان دشمن خداست،‏ نه خدمتکار او.‏ شیطان خادمان خدا را به اعمال بد متهم می‌کند و با آنان مخالفت می‌ورزد.‏—‏۱پِطرُس ۵:‏۸؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۰‏.‏