مراجعه به متن

آیا تناسخ یکی از تعالیم کتاب مقدّس است؟‏

آیا تناسخ یکی از تعالیم کتاب مقدّس است؟‏

پاسخ کتاب مقدّس

 خیر.‏ در کتاب مقدّس به این تعلیم و واژهٔ «تناسخ» هیچ گونه اشاره‌ای نشده است.‏ تعلیم تناسخ از اعتقاد به فناناپذیری روح ریشه گرفته است.‏ a اما کتاب مقدّس تعلیم می‌دهد که انسان،‏ موجودی فانی است.‏ (‏پیدایش ۲:‏۷؛‏ حِزْقیال ۱۸:‏۴‏)‏ هنگام مرگ،‏ او از هستی ساقط می‌شود.‏—‏پیدایش ۳:‏۱۹؛‏ جامعه ۹:‏۵،‏ ۶‏.‏

فرق بین تناسخ و رستاخیز

 رستاخیز یکی از تعالیم کتاب مقدّس است و این تعلیم بر اساس فناناپذیری روح نیست.‏ خدا با قدرت بی‌کرانش،‏ مردگان را در آینده رستاخیز خواهد داد و به زندگی باز خواهد گرداند.‏ (‏مَتّی ۲۲:‏۲۳،‏ ۲۹؛‏ اعمال ۲۴:‏۱۵‏)‏ اعتقاد به رستاخیز به انسان‌ها امید می‌دهد که در آینده در بهشت روی زمین تا ابد زندگی خواهند کرد و دیگر مرگ وجود نخواهد داشت.‏—‏۲پِطرُس ۳:‏۱۳؛‏ مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

ارتباط نادرست تناسخ با کتاب مقدّس

 برداشت نادرست:‏ به گفتهٔ کتاب مقدّس روح ایلیّای نبی در جسم یحیای تعمیددهنده حلول کرد.‏

 واقعیت:‏ خدا پیشگویی کرد:‏ «من ایلیای نبی را .‏.‏.‏ نزد شما خواهم فرستاد.‏» عیسی نشان داد که این پیشگویی در یحیای تعمیددهنده به تحقق رسید.‏ (‏مَلاکی ۴:‏۵،‏ ۶؛‏ مَتّی ۱۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ اما این به معنای تناسخ نیست،‏ گویی روح ایلیّای نبی در جسم یحیای تعمیددهنده حلول کرده باشد.‏ یحیی صریحاً گفت که او ایلیّای نبی نیست.‏ (‏یوحنا ۱:‏۲۱‏)‏ در واقع یحیی همانند ایلیّا پیام خدا را به مردم می‌رساند و آنان را به توبه فرا می‌خواند.‏ (‏۱پادشاهان ۱۸:‏۳۶،‏ ۳۷؛‏ مَتّی ۳:‏۱،‏ ۲‏)‏ به علاوه،‏ یحیی همچون ایلیّا،‏ مردی پرقدرت و غیور بود.‏—‏لوقا ۱:‏۱۳-‏۱۷‏.‏

 برداشت نادرست:‏ وقتی کتاب مقدّس در مورد تولّد دوباره صحبت می‌کند،‏ در واقع به تناسخ اشاره می‌کند.‏

 واقعیت:‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که منظور از تولّد دوباره،‏ تولّدی مجازی است و شخص در حالی که هنوز در قید حیات است،‏ دوباره متولّد می‌شود.‏ (‏یوحنا ۱:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ این تولّد نتیجهٔ اعمال گذشتهٔ شخص نیست بلکه برکتی از سوی خداست.‏ گروهی که این موهبت نصیبشان می‌شود،‏ از آینده‌ای منحصربه‌فرد برخوردار خواهند شد.‏—‏یوحنا ۳:‏۳؛‏ ۱پِطرُس ۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

a اعتقاد به تناسخ و فناناپذیری روح به بابِل باستان باز می‌گردد.‏ بعدها فیلسوفان هندی تعلیمی به نام کارما را پایه‌گذاری کردند.‏ طبق دانشنامهٔ دانش‌گستر‏،‏ کارما بر اساس قانون علّت و معلول است یعنی «هر حیات را باید معلول کارمایی حیات قبلی و علت کارمایی حیات بعدی به شمار آورد.‏»—‏صفحهٔ ۱۸۶.‏