ΟΛΟΙ έχουμε δει άλλους να θυμώνουν, και ασφαλώς και εμείς οι ίδιοι εξοργιζόμαστε κάπου κάπου. Μολονότι ίσως θεωρούμε το θυμό αρνητικό συναίσθημα το οποίο πρέπει να καταπνίγουμε, συχνά πιστεύουμε ότι έχουμε βάσιμους λόγους να αναστατωνόμαστε, ιδίως όταν κάποιος φαίνεται ότι θίγει το αίσθημά μας περί δικαίου. Μάλιστα, ο Αμερικανικός Ψυχολογικός Σύλλογος σε κάποιο άρθρο του αφήνει να εννοηθεί ότι «ο θυμός είναι ένα εντελώς φυσιολογικό, κατά κανόνα υγιές, ανθρώπινο συναίσθημα».

Μια τέτοια άποψη μπορεί να φαίνεται λογική, αν λάβουμε υπόψη ότι ο Χριστιανός απόστολος Παύλος αναγνώρισε υπό θεϊκή έμπνευση πως ίσως κάποιες φορές θυμώνουμε, λέγοντας: «Να οργίζεστε και εντούτοις να μην αμαρτάνετε· ο ήλιος ας μη δύει βρίσκοντάς σας σε κατάσταση θυμού». (Εφεσίους 4:26) Με βάση τα παραπάνω, πρέπει άραγε να αφήνουμε το θυμό μας να ξεσπάει ή να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τον ελέγχουμε;

Όταν ο Παύλος έδωσε τη συμβουλή για το θυμό, προφανώς είχε κατά νου τα λόγια του ψαλμωδού ο οποίος έγραψε: «Να ταράζεστε, αλλά να μην αμαρτάνετε». (Ψαλμός 4:4) Πού αποσκοπούσε, όμως, η θεόπνευστη νουθεσία του; Ο ίδιος εξήγησε στη συνέχεια: «Κάθε μοχθηρή πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και υβριστικά λόγια ας αφαιρεθούν από εσάς μαζί με κάθε κακία». (Εφεσίους 4:31) Ο Παύλος στην ουσία παρότρυνε τους Χριστιανούς να μην αφήνουν το θυμό τους να ξεσπάει. Είναι ενδιαφέρον ότι το άρθρο του Αμερικανικού Ψυχολογικού Συλλόγου αναφέρει στη συνέχεια: «Σύμφωνα με έρευνες, όταν ξεσπάτε ανεξέλεγκτα λόγω θυμού, τόσο ο θυμός όσο και η επιθετικότητα κλιμακώνονται, πράγμα που δεν σας βοηθάει . . . να λύσετε το πρόβλημα».

Πώς θα “αφαιρέσουμε”, λοιπόν, το θυμό και όλες τις άσχημες συνέπειές του; Ο σοφός Βασιλιάς Σολομών του αρχαίου Ισραήλ έγραψε: «Η ενόραση του ανθρώπου ασφαλώς καταστέλλει το θυμό του, και είναι ωραίο το να παραβλέπει την παράβαση». (Παροιμίες 19:11) Πώς μας βοηθάει «η ενόραση» όταν κυριευόμαστε από οργή;

Ενόραση είναι η ικανότητα που έχει κάποιος να βλέπει μια κατάσταση σε βάθος. Του επιτρέπει να  διακρίνει κάτω από την επιφάνεια. Πώς βοηθάει αυτό όταν μας προσβάλλουν ή μας προκαλούν;

Όταν βλέπουμε κάποια αδικία, ίσως αγανακτούμε δικαίως. Ωστόσο, αν ενδώσουμε στα αισθήματά μας και αντιδράσουμε βίαια, ίσως κάνουμε κακό στον εαυτό μας ή σε κάποιον άλλον. Όπως η ανεξέλεγκτη φωτιά μπορεί να κάψει ένα σπίτι, έτσι και η έξαψη του θυμού είναι πιθανόν να καταστρέψει τη φήμη μας, καθώς και τη σχέση μας με τους άλλους, ακόμη δε και με τον Θεό. Όταν, λοιπόν, μας κυριεύει ο θυμός, πρέπει να προσπαθούμε να δούμε την κατάσταση με πιο διεισδυτική ματιά. Αν έχουμε πληρέστερη εικόνα των όσων συμβαίνουν, ασφαλώς θα μας είναι πιο εύκολο να ελέγχουμε τα αισθήματά μας.

Ο πατέρας του Σολομώντα, ο Βασιλιάς Δαβίδ, απέφυγε την τελευταία στιγμή την ενοχή αίματος στην περίπτωση του Νάβαλ, επειδή βοηθήθηκε να δει την κατάσταση σε βάθος. Ο Δαβίδ και οι άντρες του προστάτευαν τα πρόβατα του Νάβαλ στην έρημο του Ιούδα. Όταν έφτασε ο καιρός της κουράς των ποιμνίων, ο Δαβίδ ζήτησε από τον Νάβαλ μερικές προμήθειες. Εκείνος, όμως, του απάντησε: «Θα πάρω . . . εγώ το ψωμί μου και το νερό μου και τα σφαχτά που έσφαξα για τους κουρευτές μου και θα τα δώσω σε ανθρώπους για τους οποίους δεν ξέρω καν από πού είναι;» Τι προσβολή! Όταν ο Δαβίδ άκουσε αυτά τα λόγια, ξεκίνησε με 400 άντρες του για να αφανίσει τον Νάβαλ και το σπιτικό του.—1 Σαμουήλ 25:4-13.

Η σύζυγος του Νάβαλ, η Αβιγαία, πληροφορήθηκε το περιστατικό και πήγε να βρει τον Δαβίδ. Μόλις συνάντησε αυτόν και τους άντρες του, έπεσε στα πόδια του και είπε: «Ας μιλήσει, σε παρακαλώ, η δούλη σου σε εσένα, και άκουσε τα λόγια της δούλης σου». Κατόπιν, εξήγησε στον Δαβίδ πόσο ασύνετος ήταν ο Νάβαλ και του επισήμανε ότι θα το μετάνιωνε αν έπαιρνε εκδίκηση και έχυνε αίμα.—1 Σαμουήλ 25:24-31.

Πώς συνέβαλαν τα λόγια της Αβιγαίας στο να ηρεμήσουν τα πράγματα προσφέροντας ενόραση στον Δαβίδ; Ο Δαβίδ αντιλήφθηκε πρώτον ότι ο Νάβαλ ήταν ασύνετος εκ φύσεως και δεύτερον ότι, αν έπαιρνε εκδίκηση για τον εαυτό του, θα γινόταν ένοχος αίματος. Όπως ο Δαβίδ, έτσι και εσείς ίσως γίνετε έξω φρενών με κάτι. Τι πρέπει να κάνετε; «Σταματήστε, πάρτε βαθιά ανάσα και μετρήστε ως το 10», συνιστά ένα άρθρο της Κλινικής Μάγιο σχετικά με τη διαχείριση του θυμού. Ναι, σταματήστε και σκεφτείτε ποια είναι η αιτία του προβλήματος και ποιες συνέπειες μπορεί να έχει αυτό που σκοπεύετε να κάνετε. Αφήστε την ενόραση να καταστείλει το θυμό σας ή ακόμη και να τον εξαφανίσει.—1 Σαμουήλ 25:32-35.

Παρόμοια, πολλοί σήμερα έχουν βοηθηθεί να ελέγχουν το θυμό τους. Ο Σεμπάστιαν, ο οποίος στα 23 του βρισκόταν σε μια φυλακή στην Πολωνία, εξήγησε πώς έμαθε να ελέγχει το θυμό και τα έντονα αισθήματά του μελετώντας την Αγία Γραφή. «Στην αρχή σκέφτομαι το πρόβλημα», είπε. «Μετά προσπαθώ να εφαρμόσω τις συμβουλές της Γραφής. Διαπίστωσα ότι η Γραφή είναι ο καλύτερος οδηγός».

Ο Σετσουό, ο οποίος ουσιαστικά εφάρμοσε την ίδια τακτική, είπε: «Όταν κάποιοι με εκνεύριζαν στη δουλειά, τους έβαζα τις φωνές. Τώρα που έχω μελετήσει τη Γραφή, αντί να βάζω τις φωνές, αναρωτιέμαι: “Ποιος φταίει τελικά; Εγώ δεν προκαλώ το πρόβλημα;”» Με τη βοήθεια τέτοιων ερωτήσεων, κατέστελλε το θυμό του και κατάφερνε να χαλιναγωγεί τα έντονα αισθήματα που κυρίευαν την καρδιά του.

Τα αισθήματα θυμού ίσως είναι πολύ ισχυρά, αλλά οι συμβουλές του Λόγου του Θεού είναι ακόμη πιο ισχυρές. Εφαρμόζοντας τις σοφές συμβουλές της Γραφής και προσευχόμενοι για τη βοήθεια του Θεού, θα αφήνετε και εσείς την ενόραση να καταστέλλει, ή να ελέγχει, το θυμό σας.