Δικαιολογίες​—Πώς τις Θεωρεί ο Ιεχωβά;

«Η ΓΥΝΑΙΚΑ που μου έδωσες να είναι μαζί μου, αυτή μου έδωσε καρπό από το δέντρο και έφαγα», είπε ο άντρας. «Το φίδι​—αυτό με απάτησε και έφαγα», αποκρίθηκε η γυναίκα. Με αυτά τα λόγια, τα οποία απηύθυναν στον Θεό οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς μας, ο Αδάμ και η Εύα, άρχισε το μακραίωνο ιστορικό δικαιολογιών που έχει δημιουργήσει η ανθρωπότητα.​—Γέν. 3:12, 13.

Η κρίση που απήγγειλε ο Ιεχωβά στον Αδάμ και στην Εύα για την εκούσια ανυπακοή τους κατέστησε σαφές ότι Αυτός δεν αποδέχτηκε τις δικαιολογίες τους. (Γέν. 3:16-19) Πρέπει να συμπεράνουμε, λοιπόν, ότι ο Ιεχωβά θεωρεί όλες τις δικαιολογίες απαράδεκτες; Ή μήπως αποδέχεται μερικές ως βάσιμες; Αν ναι, πώς μπορούμε να προσδιορίσουμε τη διαφορά; Για να δώσουμε τις απαντήσεις, ας εξετάσουμε πρώτα τον ορισμό της δικαιολογίας.

Δικαιολογία είναι ο ισχυρισμός που προβάλλεται για να εξηγηθεί ο λόγος για τον οποίο έγινε, δεν έγινε ή δεν θα γίνει κάτι. Μια δικαιολογία μπορεί να παρέχει βάσιμη εξήγηση για κάποια λανθασμένη ενέργεια και ίσως αποτελεί ειλικρινή παραδοχή του σφάλματος η οποία θέτει τη βάση για εκδήλωση επιείκειας ή συγχώρησης. Ωστόσο, όπως αλήθευε στην περίπτωση του Αδάμ και της Εύας, η δικαιολογία μπορεί επίσης να είναι μια πρόφαση, ένας ψευδής ισχυρισμός ο οποίος προβάλλεται για να συγκαλύψει την αληθινή αιτία. Εφόσον οι δικαιολογίες είναι συχνά τέτοιου είδους, αντιμετωπίζονται συνήθως με καχυποψία.

Όταν προβάλλουμε δικαιολογίες​—ειδικά αν αυτές αφορούν την υπηρεσία μας προς τον Θεό—​πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην “απατούμε τον εαυτό μας με εσφαλμένη λογίκευση”. (Ιακ. 1:22) Γι’ αυτό, ας εξετάσουμε μερικά Γραφικά παραδείγματα και αρχές που θα μας βοηθήσουν να “βεβαιωνόμαστε για το τι είναι ευπρόσδεκτο στον Κύριο”.​—Εφεσ. 5:10.

Τι Αναμένει ο Θεός από Εμάς

Στο Λόγο του Θεού βρίσκουμε συγκεκριμένες εντολές στις οποίες πρέπει να υπακούμε ως λαός του Ιεχωβά. Λόγου χάρη, η αποστολή που ανέθεσε ο Χριστός σε όλους τους αληθινούς ακολούθους του, δηλαδή “να πάνε και να κάνουν μαθητές από όλα τα έθνη”, είναι μια εντολή που εξακολουθεί να ισχύει. (Ματθ. 28:19, 20) Μάλιστα, η τήρησή της είναι τόσο σημαντική ώστε ο απόστολος Παύλος δήλωσε: «Αλίμονο σε εμένα αν δεν διακηρύξω τα καλά νέα!»​—1 Κορ. 9:16.

Παρ’ όλα αυτά, μερικά άτομα που μελετούν εδώ και πολύ καιρό την Αγία Γραφή μαζί μας διστάζουν ακόμη να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. (Ματθ. 24:14) Κάποιοι άλλοι που συμμετείχαν κάποτε στο έργο κηρύγματος έχουν πάψει τώρα να συμμετέχουν. Ποιοι είναι μερικοί ισχυρισμοί που προβάλλονται συχνά από όσους δεν συμμετέχουν στο έργο κηρύγματος; Πώς αντέδρασε ο Ιεχωβά όταν κάποιοι δίστασαν να υπακούσουν σε συγκεκριμένες εντολές του στο παρελθόν;

Δικαιολογίες που Δεν Είναι Αποδεκτές από τον Θεό

«Είναι πολύ δύσκολο». Ειδικά όσοι είναι εκ φύσεως συνεσταλμένοι ίσως πιστεύουν ότι η συμμετοχή στο έργο κηρύγματος είναι κάτι πολύ δύσκολο. Δείτε, ωστόσο, τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα του Ιωνά. Ο Ιωνάς έλαβε έναν διορισμό τον οποίο θεωρούσε υπερβολικά δύσκολο​—ο Ιεχωβά τού είπε να διακηρύξει στη Νινευή την επικείμενη καταστροφή της. Μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε γιατί ο Ιωνάς θεώρησε τρομακτική αυτή την αποστολή. Η Νινευή ήταν η πρωτεύουσα της Ασσυρίας, και οι Ασσύριοι είχαν τη φήμη ενός πολύ βάναυσου  λαού. Ο Ιωνάς ίσως σκεφτόταν: “Πώς θα τα βγάλω πέρα με αυτούς τους ανθρώπους; Τι θα μου κάνουν άραγε;” Σύντομα, τράπηκε σε φυγή. Αλλά ο Ιεχωβά δεν αποδέχτηκε τη δικαιολογία του. Αντιθέτως, του ανέθεσε ξανά να κηρύξει στους Νινευίτες. Αυτή τη φορά, ο Ιωνάς επιτέλεσε με θάρρος το διορισμό του και ο Ιεχωβά ευλόγησε το αποτέλεσμα.​—Ιωνάς 1:1-3· 3:3, 4, 10.

Αν νομίζετε ότι ο διορισμός για το κήρυγμα των καλών νέων είναι πολύ δύσκολος για εσάς, να θυμάστε πως «τα πάντα είναι δυνατά για τον Θεό». (Μάρκ. 10:27) Μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά θα σας ενδυναμώνει εφόσον εξακολουθείτε να ζητάτε τη βοήθειά του και θα σας ευλογεί εφόσον επιστρατεύετε το θάρρος σας για να επιτελείτε τη διακονία σας.​—Λουκ. 11:9-13.

«Δεν θέλω». Τι μπορείτε να κάνετε αν δεν έχετε την εγκάρδια επιθυμία να επιτελέσετε τη Χριστιανική διακονία σας; Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά μπορεί να ενεργήσει μέσα σας και να επηρεάσει τις επιθυμίες σας. Ο Παύλος δήλωσε: «Ο Θεός είναι εκείνος που, για χάρη της ευαρέστησής του, ενεργεί μέσα σας ώστε και να θέλετε και να ενεργείτε». (Φιλιπ. 2:13) Συνεπώς, μπορείτε να ζητάτε από τον Ιεχωβά να σας κάνει να θέλετε να εκτελείτε το θέλημά του. Έτσι ακριβώς ενήργησε ο Βασιλιάς Δαβίδ. Ικέτευσε τον Ιεχωβά: «Κάνε με να περπατώ στην αλήθεια σου». (Ψαλμ. 25:4, 5) Και εσείς μπορείτε να ενεργείτε παρόμοια, προσευχόμενοι ένθερμα στον Ιεχωβά να σας υποκινεί να θέλετε να κάνετε ό,τι τον ευαρεστεί.

Ομολογουμένως, όταν είμαστε κουρασμένοι ή αποθαρρυμένοι, ίσως πρέπει να πιέσουμε μερικές φορές τον εαυτό μας για να παρακολουθήσουμε τη συνάθροιση στην Αίθουσα Βασιλείας ή για να συμμετάσχουμε στη διακονία. Αν συμβαίνει αυτό, μήπως πρέπει να συμπεράνουμε ότι δεν αγαπάμε αληθινά τον Ιεχωβά; Ασφαλώς όχι. Πιστοί υπηρέτες του Θεού στο παρελθόν έπρεπε και αυτοί να αγωνίζονται σκληρά για να κάνουν το θέλημα του Θεού. Λόγου χάρη, ο Παύλος δήλωσε ότι “γρονθοκοπούσε το σώμα του”, με μεταφορική έννοια, ώστε να υπακούει στις εντολές του Θεού. (1 Κορ. 9:26, 27) Γι’ αυτό, ακόμα και όταν πρέπει να πιέσουμε τον εαυτό μας για να επιτελέσουμε τη διακονία, μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα ευλογηθούμε από τον Ιεχωβά. Γιατί; Επειδή αναγκάζουμε τον εαυτό μας να κάνει το θέλημα του Θεού για το σωστό λόγο​—από αγάπη για τον Ιεχωβά. Ενεργώντας έτσι, απαντούμε στον ισχυρισμό του Σατανά ότι οι υπηρέτες του Θεού θα Τον απαρνούνταν αν υποβάλλονταν σε δοκιμή.​—Ιώβ 2:4.

«Είμαι πολύ απασχολημένος». Αν δεν συμμετέχετε στη διακονία επειδή πιστεύετε ότι είστε πολύ απασχολημένοι, είναι εξαιρετικά σημαντικό να επανεξετάσετε τις προτεραιότητές σας. «Εξακολουθήστε, λοιπόν, να επιζητείτε πρώτα τη βασιλεία», δήλωσε ο Ιησούς. (Ματθ. 6:33) Για να ακολουθήσετε αυτή την κατευθυντήρια αρχή, ίσως χρειάζεται να απλοποιήσετε τον τρόπο ζωής σας ή να περικόψετε χρόνο από την ψυχαγωγία και να τον αφιερώσετε στη διακονία. Φυσικά, η ψυχαγωγία και άλλες προσωπικές επιδιώξεις έχουν τη θέση τους, αλλά δεν αποτελούν βάσιμη δικαιολογία για να παραμελούμε τη διακονία. Ο υπηρέτης του Θεού δίνει στα συμφέροντα της Βασιλείας την πρώτη θέση στη ζωή του.

«Δεν τα καταφέρνω καλά». Ίσως νιώθετε ότι δεν έχετε τα προσόντα για να είστε διάκονοι των καλών νέων. Μερικοί πιστοί υπηρέτες του Ιεχωβά στους  Βιβλικούς χρόνους ένιωθαν ότι δεν θα κατάφερναν να επιτελέσουν το έργο που τους είχε αναθέσει ο Ιεχωβά. Πάρτε για παράδειγμα τον Μωυσή. Όταν έλαβε μια ειδική αποστολή από τον Ιεχωβά, ο Μωυσής είπε: «Συγχώρησέ με, Ιεχωβά, αλλά εγώ δεν έχω ευχέρεια λόγου ούτε από χθες ούτε από πρωτύτερα ούτε από τότε που μίλησες στον υπηρέτη σου, γιατί είμαι βραδύστομος και βραδύγλωσσος». Αν και έλαβε τη διαβεβαίωση του Ιεχωβά, ο Μωυσής απάντησε: «Συγχώρησέ με, Ιεχωβά, αλλά στείλε, σε παρακαλώ, όποιον πρόκειται να στείλεις». (Έξοδ. 4:10-13) Ποια ήταν η αντίδραση του Ιεχωβά;

Ο Ιεχωβά δεν απάλλαξε τον Μωυσή από αυτόν το διορισμό. Ωστόσο, ανέθεσε στον Ααρών να βοηθήσει τον Μωυσή στο έργο του. (Έξοδ. 4:14-17) Επιπλέον, στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Ιεχωβά στάθηκε στο πλευρό του Μωυσή και του παρείχε οτιδήποτε χρειαζόταν για να φέρει σε πέρας με επιτυχία τους θεόδοτους διορισμούς του. Σήμερα, μπορείτε να είστε πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά θα υποκινήσει έμπειρους Χριστιανούς για να βοηθήσουν και εσάς να επιτελέσετε τη διακονία σας. Πάνω από όλα, ο Λόγος του Θεού μάς διαβεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά θα μας δώσει τα προσόντα για το έργο που μας έχει προστάξει να κάνουμε.​—2 Κορ. 3:5· βλέπε το πλαίσιο  «Τα Πιο Ευτυχισμένα Χρόνια της Ζωής Μου».

«Με έχουν πληγώσει». Μερικοί παύουν να συμμετέχουν στη διακονία ή να παρακολουθούν συναθροίσεις εξαιτίας πληγωμένων αισθημάτων, θεωρώντας ότι ο Ιεχωβά θα αποδεχτεί ασφαλώς αυτή τη δικαιολογία που προβάλλουν για την πνευματική τους αδράνεια. Μολονότι είναι λογικό να στενοχωριόμαστε όταν κάποιος μας έχει πληγώσει, αποτελεί άραγε αυτό βάσιμη δικαιολογία για να πάψουμε να συμμετέχουμε στις Χριστιανικές δραστηριότητες; Ο Παύλος  και ο ομόπιστός του ο Βαρνάβας ίσως είχαν πληγωμένα αισθήματα μετά το «έντονο ξέσπασμα θυμού» στο οποίο κατέληξε κάποια διαφωνία τους. (Πράξ. 15:39) Αλλά μήπως αυτό έκανε είτε τον έναν είτε τον άλλον να πάψει να συμμετέχει στη διακονία; Όχι βέβαια!

Παρόμοια, όταν σας έχει πληγώσει κάποιος ομόπιστός σας, να έχετε κατά νου ότι εχθρός σας δεν είναι ο ατελής Χριστιανός αδελφός σας αλλά ο Σατανάς, ο οποίος θέλει να σας καταβροχθίσει. Εντούτοις, ο Διάβολος δεν θα έχει επιτυχία αν εσείς «ταχθείτε εναντίον του, στερεοί στην πίστη». (1 Πέτρ. 5:8, 9· Γαλ. 5:15) Αν έχετε τέτοια πίστη, δεν πρόκειται να “απογοητευτείτε”.​—Ρωμ. 9:33.

Όταν Υπάρχουν Περιορισμοί στα Όσα Μπορούμε να Κάνουμε

Από αυτές τις δικαιολογίες που εξετάσαμε ενδεικτικά, γίνεται αντιληπτό ότι δεν υπάρχουν βάσιμες Γραφικές δικαιολογίες για να μην εκτελούμε τις σαφείς εντολές που δίνει ο Ιεχωβά, περιλαμβανομένης και της αποστολής να κηρύξουμε τα καλά νέα. Ωστόσο, ίσως έχουμε εύλογους περιορισμούς στα όσα μπορούμε να επιτελέσουμε στη διακονία μας. Άλλες Γραφικές ευθύνες ίσως περιορίζουν την ποσότητα του χρόνου που μπορούμε να αφιερώσουμε στο έργο κηρύγματος. Επίσης, κατά καιρούς, ίσως είμαστε όντως πολύ κουρασμένοι ή πολύ άρρωστοι και έτσι δυσκολευόμαστε να κάνουμε όσα θα θέλαμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά. Ο Λόγος του Θεού, όμως, μας διαβεβαιώνει ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει την εγκάρδια επιθυμία μας και λαβαίνει υπόψη τους περιορισμούς μας.​—Ψαλμ. 103:14· 2 Κορ. 8:12.

Ως εκ τούτου, πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να μην κρίνουμε αυστηρά τον εαυτό μας ή τους άλλους σε αυτά τα ζητήματα. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Ποιος είσαι εσύ που κρίνεις τον οικιακό υπηρέτη κάποιου άλλου; Για το δικό του κύριο αυτός στέκεται ή πέφτει». (Ρωμ. 14:4) Αντί να συγκρίνουμε την κατάστασή μας με των άλλων, πρέπει να θυμόμαστε ότι «ο καθένας μας θα δώσει λογαριασμό για τον εαυτό του στον Θεό». (Ρωμ. 14:12· Γαλ. 6:4, 5) Όταν πλησιάζουμε τον Ιεχωβά μέσω προσευχής και του εκθέτουμε τις δικαιολογίες μας, ας το κάνουμε όλοι μας αυτό με «έντιμη συνείδηση».​—Εβρ. 13:18.

Γιατί μας Δίνει Χαρά η Υπηρεσία του Ιεχωβά

Όλοι μας μπορούμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά με χαρά στην καρδιά επειδή οι απαιτήσεις του​—όποιες και αν είναι οι περιστάσεις μας στη ζωή—​είναι πάντα λογικές και εφικτές. Γιατί το λέμε αυτό;

Ο Λόγος του Θεού δηλώνει: «Μην αρνείσαι το καλό προς εκείνους στους οποίους αυτό οφείλεται, όταν είναι στη δύναμη του χεριού σου να το κάνεις». (Παρ. 3:27) Τι παρατηρήσατε σε αυτή την παροιμία σχετικά με τις απαιτήσεις του Θεού; Ο Ιεχωβά δεν σας ζητάει να προσπαθήσετε να συναγωνιστείτε τη δύναμη που ίσως βρίσκεται στο χέρι του αδελφού σας, αλλά να Τον υπηρετείτε σύμφωνα με “τη δύναμη του δικού σας χεριού”. Ναι, ο καθένας μας​—όσο μικρή ή μεγάλη και αν είναι η δύναμη του χεριού του—​μπορεί να υπηρετεί ολόκαρδα τον Ιεχωβά.​—Λουκ. 10:27· Κολ. 3:23.

[Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 14]

 «Τα Πιο Ευτυχισμένα Χρόνια της Ζωής Μου»

Ακόμα και αν έχουμε σοβαρούς σωματικούς ή συναισθηματικούς περιορισμούς, δεν πρέπει να σπεύσουμε να συμπεράνουμε ότι αυτοί δεν μας επιτρέπουν να έχουμε πλήρη συμμετοχή στη διακονία. Για παράδειγμα, εξετάστε τι συνέβη στον Έρνεστ, έναν Χριστιανό αδελφό στον Καναδά.

Ο Έρνεστ είχε μια γλωσσική διαταραχή και ντρεπόταν πολύ. Όταν υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη, αναγκάστηκε να σταματήσει να εργάζεται ως οικοδόμος. Παρά την αναπηρία του, οι καινούριες του περιστάσεις τού επέτρεπαν να δαπανάει περισσότερο χρόνο στη διακονία. Η παρότρυνση που δινόταν στις συναθροίσεις για το βοηθητικό σκαπανικό άγγιξε την καρδιά του. Ωστόσο, δεν ένιωθε ότι είχε τα προσόντα για αυτό το είδος διακονίας.

Για να αποδείξει στον εαυτό του ότι το βοηθητικό σκαπανικό ήταν πέρα από τις δυνατότητές του, έκανε αίτηση για να υπηρετήσει ως βοηθητικός σκαπανέας έναν μήνα. Προς μεγάλη του έκπληξη, έφερε σε πέρας το διορισμό επιτυχώς. Στη συνέχεια σκέφτηκε: “Ξέρω ότι δεν θα μπορούσα να το ξανακάνω αυτό”. Για να αποδείξει τον ισχυρισμό του, έκανε αίτηση και για δεύτερο μήνα​—και τα κατάφερε ξανά.

Αφού υπηρέτησε ως βοηθητικός σκαπανέας επί έναν χρόνο, ο Έρνεστ είπε: «Είμαι σίγουρος ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω τακτικός σκαπανέας». Για να αποδείξει και πάλι τον ισχυρισμό του, έκανε αίτηση για τακτικό σκαπανικό. Ξεπερνώντας τις προσδοκίες του, κατάφερε να ολοκληρώσει τον πρώτο του χρόνο ως τακτικός σκαπανέας. Αποφάσισε να συνεχίσει και ευλογήθηκε με τη χαρά να υπηρετήσει ως τακτικός σκαπανέας έναν ακόμα χρόνο, ωσότου έφυγε από τη ζωή λόγω επιπλοκών από τον τραυματισμό του. Προτού πεθάνει, όμως, συνήθιζε να λέει με δάκρυα στα μάτια σε όσους τον επισκέπτονταν: «Τα χρόνια που υπηρέτησα τον Ιεχωβά ως σκαπανέας ήταν τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου».

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Μπορούμε να υπερπηδήσουμε οποιαδήποτε εμπόδια τα οποία ίσως μας κρατούν μακριά από τη διακονία

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ο Ιεχωβά ευαρεστείται όταν τον υπηρετούμε ολόψυχα, κάνοντας όλα όσα μας επιτρέπουν οι περιστάσεις μας