Η ΕΝΗΛΙΚΗ μεγάπτερη φάλαινα ξεπερνάει σε μέγεθος και βάρος ακόμα και ένα λεωφορείο. Αλλά αυτό το πελώριο θηλαστικό εκπλήσσει με τη σβελτάδα του στις καταδύσεις και στους ελιγμούς. Πώς εξηγείται η ευκινησία του; Το μυστικό κρύβεται εν μέρει στα εξογκώματα που έχουν τα πτερύγιά του.

Σκεφτείτε: Οι περισσότερες φάλαινες και άλλα κητώδη έχουν πτερύγια με ομαλά πρόσθια άκρα. Η μεγάπτερη φάλαινα όμως διαφέρει, αφού στα δικά της πρόσθια άκρα υπάρχουν μεγάλα εξογκώματα—τα λεγόμενα φύματα. Καθώς κολυμπάει, το νερό ρέει πάνω από τα εξογκώματα και χωρίζεται σε ένα πλήθος από δίνες. Τα εξογκώματα κατευθύνουν τη ροή του νερού δημιουργώντας στροβιλισμό. Αυτό το φαινόμενο παρέχει στη φάλαινα περισσότερη άνωση, επιτρέποντάς της να δίνει μεγάλη κλίση στα πτερύγιά της χωρίς να χάνει την ευστάθειά της. Όταν συμβαίνει αυτό, τα εξογκώματα μειώνουν και την αντίσταση του νερού—σημαντικό πλεονέκτημα για τα μακριά πτερύγιά της, που το καθένα αντιστοιχεί περίπου στο ένα τρίτο του συνολικού της μήκους.

Οι ερευνητές εφαρμόζουν αυτή την ιδέα για να κατασκευάσουν πιο λειτουργικά πηδάλια σκαφών και πιο αποδοτικούς υδροστρόβιλους, ανεμόμυλους και πτερύγια για στροφεία ελικοπτέρων.

Ποια είναι η άποψή σας; Είναι το πτερύγιο της μεγάπτερης φάλαινας προϊόν εξέλιξης; Ή μήπως αποτελεί προϊόν σχεδιασμού;