Η ΑΙΓΥΠΤΟΣ, η οποία φημίζεται για τις πυραμίδες της και τον ποταμό Νείλο, ήταν η πρώτη παγκόσμια δύναμη στη Βιβλική ιστορία. Υπό τη σκιά της συγκροτήθηκε το έθνος του Ισραήλ. Ο Μωυσής, ο οποίος έγραψε τα πρώτα πέντε βιβλία της Γραφής, γεννήθηκε και μορφώθηκε στην Αίγυπτο. Επιβεβαιώνει η ιστορία και η αρχαιολογία τα όσα έγραψε ο Μωυσής για εκείνη την αρχαία χώρα; Ας εξετάσουμε κάποια παραδείγματα.

Τίτλοι και όροι.

Η ακρίβεια της ιστορίας φαίνεται συνήθως από τις λεπτομέρειες​—από το αν δίνονται ορθά στοιχεία για τα έθιμα, το κρατικό πρωτόκολλο, τα ονόματα και τους τίτλους των αξιωματούχων, και ούτω καθεξής. Πώς αξιολογούνται τα πρώτα δύο βιβλία της Αγίας Γραφής, η Γένεση και η Έξοδος, με βάση αυτό το κριτήριο; Όσον αφορά την αφήγηση της Γένεσης για τον Ιωσήφ, έναν γιο του πατριάρχη Ιακώβ, καθώς και το βιβλίο της Εξόδου, ο Τζ. Γκάροου Ντάνκαν λέει στο βιβλίο του Νέο Φως στις Εβραϊκές Αφετηρίες (New Light on Hebrew Origins): «[Ο Βιβλικός συγγραφέας] ήταν πολύ καλά εξοικειωμένος με την αιγυπτιακή γλώσσα, τα έθιμα, τις πεποιθήσεις, τη ζωή της βασιλικής αυλής, το πρωτόκολλο και τον κρατικό μηχανισμό». Ο ίδιος προσθέτει: «[Ο συγγραφέας] μεταχειρίζεται το σωστό τίτλο που χρησιμοποιούνταν τότε και ακριβώς όπως χρησιμοποιούνταν την εποχή στην οποία αναφέρεται. . . . Μάλιστα, η πιο πειστική απόδειξη για το ότι οι συγγραφείς της Παλαιάς Διαθήκης ήταν γνώστες της Αιγύπτου καθώς και για το ότι ήταν αξιόπιστοι είναι η χρήση της λέξης Φαραώ σε διάφορες περιόδους». Ο Ντάνκαν δηλώνει επίσης: «Όταν [ο συγγραφέας] φέρνει τους ήρωές του ενώπιον του Φαραώ, τους παρουσιάζει να ακολουθούν το σωστό αυλικό πρωτόκολλο και να χρησιμοποιούν τη σωστή γλώσσα».

Πλινθοποιία.

Όταν οι Ισραηλίτες ήταν δούλοι στην Αίγυπτο, έφτιαχναν πλίθους από πηλό αναμειγμένο με άχυρο, το οποίο χρησιμοποιούσαν ως συνδετικό υλικό. (Έξοδος 1:14· 5:6-18) a Πριν από μερικά χρόνια, το βιβλίο Υλικά και Βιοτεχνίες στην Αρχαία Αίγυπτο (Ancient Egyptian Materials and Industries) δήλωσε: «Σε λίγες περιοχές υπάρχει πιο εκτεταμένη πλινθοποιία από ό,τι στην Αίγυπτο, όπου οι ωμόπλινθοι, που στεγνώνουν στον ήλιο, αποτελούν ακόμη, όπως και ανέκαθεν άλλωστε, το χαρακτηριστικό οικοδομικό υλικό της χώρας». Το βιβλίο αναφέρει επίσης «τη συνήθεια των  Αιγυπτίων να χρησιμοποιούν άχυρο στην κατασκευή πλίθων», επιβεβαιώνοντας έτσι αυτή την επιπρόσθετη λεπτομέρεια που καταγράφεται στην Αγία Γραφή.

Ξύρισμα.

Οι Εβραίοι της αρχαιότητας είχαν γενειάδα. Εντούτοις, η Γραφή μάς λέει ότι ο Ιωσήφ ξυρίστηκε προτού εμφανιστεί ενώπιον του Φαραώ. (Γένεση 41:14) Γιατί το έκανε αυτό; Για να συμβαδίσει με τα έθιμα και το πρωτόκολλο της Αιγύπτου, βάσει των οποίων θεωρούνταν έλλειψη καθαριότητας το να έχει κανείς τρίχες στο πρόσωπό του. «[Οι Αιγύπτιοι] καμάρωναν γιατί ήταν πάντα καλοξυρισμένοι», λέει το βιβλίο Η Καθημερινή Ζωή στην Αρχαία Αίγυπτο (Everyday Life in Ancient Egypt). Μάλιστα, έχουν βρεθεί σε τάφους σετ περιποίησης που αποτελούνταν από ξυράφια, τσιμπιδάκια αποτρίχωσης και καθρέφτες. Σαφώς, ο Μωυσής ήταν ακριβής χρονικογράφος, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι Βιβλικοί συγγραφείς οι οποίοι κατέγραψαν γεγονότα σχετικά με την αρχαία Αίγυπτο.

Εμπορικές δραστηριότητες.

Ο Ιερεμίας, ο οποίος έγραψε τα δύο βιβλία των Βασιλέων, έδωσε συγκεκριμένες λεπτομέρειες για το εμπόριο αλόγων και αρμάτων που έκανε ο Βασιλιάς Σολομών με τους Αιγυπτίους και τους Χετταίους. Η Γραφή δηλώνει ότι ένα άρμα κόστιζε “εξακόσια κομμάτια ασημιού και ένα άλογο . . . εκατόν πενήντα”, ή αλλιώς το ένα τέταρτο της τιμής του άρματος.​—1 Βασιλέων 10:29.

Σύμφωνα με το βιβλίο Η Αρχαιολογία και η Θρησκεία του Ισραήλ (Archaeology and the Religion of Israel), τόσο ο ιστορικός Ηρόδοτος όσο και τα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι υπήρχε ανθηρό εμπόριο αλόγων και αρμάτων στην περίοδο της βασιλείας του Σολομώντα. Μάλιστα, «είχε καθιερωθεί συγκεκριμένη τιμή ανταλλαγής: τέσσερα . . . άλογα αντί ενός αιγυπτιακού άρματος», δηλώνει το βιβλίο υποστηρίζοντας έτσι τα στοιχεία που αναφέρει η Γραφή.

Πόλεμοι.

Ο Ιερεμίας και ο Έσδρας μνημονεύουν επίσης την εισβολή του Φαραώ Σισάκ στον Ιούδα, αναφέροντας συγκεκριμένα ότι συνέβη «στο πέμπτο έτος του Βασιλιά Ροβοάμ [του Ιούδα]», δηλαδή το 993 Π.Κ.Χ. (1 Βασιλέων 14:25-28· 2 Χρονικών 12:1-12) Για πολύ καιρό, η μόνη γραπτή αναφορά σε αυτή την εισβολή ήταν η αφήγηση της Αγίας Γραφής. Αργότερα όμως ήρθε στο φως ένα επιτοίχιο ανάγλυφο σε κάποιον αιγυπτιακό ναό στο Καρνάκ (αρχαίες Θήβες).

Το ανάγλυφο απεικονίζει τον Σισάκ να στέκεται ενώπιον του θεού Άμμωνος, με το βραχίονα υψωμένο για να χτυπήσει αιχμαλώτους. Επίσης καταγράφονται τα ονόματα κατακτημένων πόλεων του Ισραήλ, πολλά από τα οποία ταυτίζονται με Βιβλικές  τοποθεσίες. Επιπρόσθετα, το κείμενο αναφέρει τον «Αγρό του Άβραμ», γεγονός που αποτελεί την αρχαιότερη μνεία του Βιβλικού πατριάρχη Αβραάμ σε αιγυπτιακά κείμενα.​—Γένεση 25:7-10.

Σαφώς, λοιπόν, οι Βιβλικοί συγγραφείς δεν έγραψαν φανταστικές ιστορίες. Αναγνωρίζοντας ότι ήταν υπόλογοι στον Θεό, έγραψαν την αλήθεια, ακόμη και όταν αυτή δεν ήταν κολακευτική​—όπως συνέβη με τις νίκες του Σισάκ επί του Ιούδα. Αυτού του είδους η ειλικρίνεια είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με τα ωραιοποιημένα, υπερβολικά χρονικά των αρχαίων Αιγύπτιων γραφέων, οι οποίοι αρνούνταν να καταγράψουν οτιδήποτε θα μείωνε τους κυβερνήτες τους ή το λαό τους.

Μόνο ο Ιεχωβά Θεός, Εκείνος που ενέπνευσε τη συγγραφή της Αγίας Γραφής, μπορεί να προβλέψει αλάνθαστα το μέλλον. Για παράδειγμα, προσέξτε τι ενέπνευσε τον Ιερεμία να προφητεύσει για δύο αιγυπτιακές πόλεις​—τη Μέμφιδα και τις Θήβες. Η Μέμφις, ή αλλιώς Νοφ, ήταν κάποτε ένα εξέχον εμπορικό, πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο. Ωστόσο, ο Θεός είπε: «Η Νοφ θα γίνει αντικείμενο κατάπληξης και θα πάρει φωτιά, ώστε θα μείνει χωρίς κάτοικο». (Ιερεμίας 46:19) Και όντως έτσι έγινε. Το βιβλίο Στα Βήματα του Μωυσή του Νομοθέτη (In the Steps of Moses the Lawgiver) λέει ότι «τα γιγαντιαία ερείπια της Μέμφιδος» λεηλατήθηκαν από τους Άραβες κατακτητές, οι οποίοι τα χρησιμοποίησαν ως λατομείο. Στη συνέχεια προσθέτει ότι σήμερα «εντός της περιφέρειας της αρχαίας πόλης ούτε μια πέτρα δεν προεξέχει από το μαύρο έδαφος».

Οι Θήβες, που παλαιότερα ονομάζονταν Νω-άμμων ή απλώς Νω, είχαν παρόμοια κατάληξη, όπως και οι ανίσχυροι θεοί τους. Αναφορικά με αυτή την αλλοτινή πρωτεύουσα της Αιγύπτου και κύριο κέντρο λατρείας του θεού Άμμωνος, ο Ιεχωβά είπε: «Εγώ θα στρέψω την προσοχή μου στον Άμμωνα . . . και στον Φαραώ και στην Αίγυπτο και στους θεούς της . . . Και θα τους δώσω στο . . . χέρι του Ναβουχοδονόσορα, του βασιλιά της Βαβυλώνας». (Ιερεμίας 46:25, 26) Όπως προφητεύτηκε, ο Βαβυλώνιος μονάρχης κατέκτησε την Αίγυπτο και τη σημαίνουσα πόλη Νω-άμμων. Αργότερα, ο Πέρσης ηγεμόνας Καμβύσης Β΄ κατέφερε άλλο ένα πλήγμα στη Νω-άμμων το 525 Π.Κ.Χ., έπειτα από το οποίο η πόλη σταδιακά παρήκμασε και τελικά καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Ρωμαίους. Πράγματι, οι ακριβείς προφητείες τοποθετούν την Αγία Γραφή σε θέση την οποία δεν αξίζει κανένα άλλο βιβλίο, πράγμα που μας κάνει να την εμπιστευόμαστε όταν μιλάει και για το δικό μας μέλλον.

Η πρώτη προφητεία της Αγίας Γραφής καταγράφηκε από τον Μωυσή την περίοδο της αιγυπτιακής παγκόσμιας δύναμης. b Βρίσκεται στο εδάφιο Γένεση  3:15 και δηλώνει ότι ο Θεός θα παρήγε ένα «σπέρμα», ή αλλιώς έναν απόγονο, που θα συνέτριβε τον Σατανά και το «σπέρμα» του, δηλαδή όσους θα επέλεγαν να ακολουθήσουν τις πονηρές οδούς του Σατανά. (Ιωάννης 8:44· 1 Ιωάννη 3:8) Το κύριο «σπέρμα» του Θεού αποδείχτηκε ότι ήταν ο Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός.​—Λουκάς 2:9-14.

Ο Χριστός θα ασκεί τη διακυβέρνησή του επί ολόκληρης της γης, από την οποία θα εξαλείψει κάθε είδους κακία και όλες τις καταδυναστευτικές ανθρώπινες κυβερνήσεις. Ο άνθρωπος θα πάψει να «εξουσιάζει τον άνθρωπο προς βλάβη του». (Εκκλησιαστής 8:9) Επίσης, όπως ο Ιησούς του Ναυή οδήγησε τον Ισραήλ στην Υποσχεμένη Γη, έτσι και ο Ιησούς θα οδηγήσει με ασφάλεια «ένα μεγάλο πλήθος» από θεοφοβούμενους ανθρώπους σε μια πολύ μεγαλύτερη «Υποσχεμένη Γη»​—μια καθαρισμένη γη που θα μεταμορφωθεί ολόκληρη σε παράδεισο.​—Αποκάλυψη 7:9, 10, 14, 17· Λουκάς 23:43.

Αυτή η γλυκιά ελπίδα μάς φέρνει στο νου μια ακόμη προφητεία που καταγράφηκε την εποχή της αρχαίας Αιγύπτου. Η προφητεία αυτή βρίσκεται στα εδάφια Ιώβ 33:24, 25 και δηλώνει ότι ο Θεός θα ελευθερώσει τους ανθρώπους ακόμη και από το «λάκκο», δηλαδή τον τάφο, μέσω της ανάστασης. Εκτός από εκείνους που θα επιβιώσουν από την επερχόμενη καταστροφή των ασεβών, εκατομμύρια άνθρωποι που είναι τώρα νεκροί θα αναστηθούν με την προοπτική της αιώνιας ζωής στον Παράδεισο στη γη. (Πράξεις 24:15) Τα εδάφια Αποκάλυψη 21:3, 4 λένε: «Η σκηνή του Θεού είναι με τους ανθρώπους . . . [Εκείνος] θα εξαλείψει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πια, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θα υπάρχουν πια».

Η αξιοπιστία της ιστορίας και των προφητειών της Αγίας Γραφής θα αναλυθεί περαιτέρω στο επόμενο άρθρο αυτής της σειράς, το οποίο θα ασχοληθεί με την αρχαία Ασσυρία, την παγκόσμια δύναμη που ακολούθησε την Αίγυπτο.