Την Κυριακή 16 Νισάν, οι μαθητές είναι αποθαρρυμένοι. Δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει το γεγονός ότι το μνήμα είναι άδειο. (Ματθαίος 28:9, 10· Λουκάς 24:11) Αργότερα την ίδια ημέρα, ο Κλεόπας και ένας άλλος μαθητής κατευθύνονται από την Ιερουσαλήμ προς το χωριό Εμμαούς, που βρίσκεται περίπου 11 χιλιόμετρα μακριά.

Καθώς περπατούν, συζητούν για όσα έχουν συμβεί. Τότε τους πλησιάζει ένας άγνωστος και ρωτάει: «Για ποια ζητήματα συζητάτε καθώς περπατάτε;» Ο Κλεόπας απαντάει: «Ξένος είσαι και μόνος σου μένεις στην Ιερουσαλήμ; Πώς γίνεται να μην ξέρεις όσα συνέβησαν εκεί αυτές τις ημέρες;» Ο άγνωστος ρωτάει: «Ποια;»​—Λουκάς 24:17-19.

«Τα σχετικά με τον Ιησού τον Ναζωραίο», λένε εκείνοι. «Ελπίζαμε ότι αυτός ήταν που επρόκειτο να απελευθερώσει τον Ισραήλ».​—Λουκάς 24:19-21.

Στη συνέχεια, ο Κλεόπας και ο συνταξιδιώτης του αφηγούνται τι συνέβη εκείνη ακριβώς την ημέρα. Λένε ότι κάποιες γυναίκες που πήγαν στο μνήμα όπου είχε ταφεί ο Ιησούς το βρήκαν άδειο και ότι είδαν με τα μάτια τους ένα υπερφυσικό γεγονός: εμφανίστηκαν άγγελοι που είπαν ότι ο Ιησούς είναι ζωντανός. Αναφέρουν ότι και άλλοι πήγαν στο μνήμα «και το βρήκαν ακριβώς όπως είχαν πει οι γυναίκες».​—Λουκάς 24:24.

Οι δύο μαθητές πραγματικά έχουν σαστίσει και δεν μπορούν να τα εξηγήσουν όλα αυτά. Ο άγνωστος μιλάει με κύρος ώστε να διορθώσει τον εσφαλμένο τρόπο σκέψης τους, ο οποίος επηρεάζει την καρδιά τους: «Ω! άνθρωποι ασύνετοι, με καρδιά που αργεί να πιστέψει όλα όσα είπαν οι προφήτες! Δεν ήταν απαραίτητο να τα πάθει αυτά ο Χριστός και να εισέλθει στη δόξα του;» (Λουκάς 24:25, 26) Κατόπιν τους ερμηνεύει πολλές Γραφικές περικοπές που αφορούν τον Χριστό.

Τελικά, οι τρεις τους πλησιάζουν στο χωριό Εμμαούς. Θέλοντας να ακούσουν περισσότερα, οι δύο μαθητές ζητούν επίμονα από τον άγνωστο: «Μείνε μαζί μας, επειδή πλησιάζει το βράδυ και η ημέρα κοντεύει να τελειώσει». Εκείνος συμφωνεί να μείνει, και γευματίζουν μαζί. Καθώς ο άγνωστος λέει μια προσευχή, σπάζει ψωμί και τους το δίνει, τον αναγνωρίζουν, αλλά τότε εκείνος εξαφανίζεται. (Λουκάς 24:29-31) Τώρα είναι πλέον βέβαιοι ότι ο Ιησούς είναι ζωντανός!

Οι δύο μαθητές σχολιάζουν με ενθουσιασμό αυτό που έζησαν, λέγοντας: «Δεν καιγόταν η καρδιά μας μέσα μας καθώς μας μιλούσε στον δρόμο και μας άνοιγε πλήρως τις Γραφές;» (Λουκάς 24:32) Γυρίζουν γρήγορα στην Ιερουσαλήμ, όπου βρίσκουν τους αποστόλους και άλλους μαζί τους. Προτού ο Κλεόπας και ο άλλος μαθητής προλάβουν να τους πουν τα νέα, ακούν τους υπόλοιπους να λένε: «Πράγματι, ο Κύριος αναστήθηκε και εμφανίστηκε στον Σίμωνα!» (Λουκάς 24:34) Μετά οι δυο τους αφηγούνται πώς παρουσιάστηκε σε εκείνους ο Ιησούς. Ναι, είναι και οι ίδιοι αυτόπτες μάρτυρες.

Εκείνη τη στιγμή συμβαίνει κάτι που τους συγκλονίζει όλους​—ο Ιησούς εμφανίζεται μέσα στο δωμάτιο! Δεν μπορούν να το πιστέψουν, επειδή έχουν κλειδώσει τις πόρτες από τον φόβο τους για τους Ιουδαίους. Και όμως, ο Ιησούς στέκεται ακριβώς ανάμεσά τους. Τους λέει ήρεμα: «Ειρήνη σε εσάς». Αλλά εκείνοι είναι καταφοβισμένοι. Όπως και άλλοτε, “νομίζουν ότι βλέπουν πνεύμα”.​—Λουκάς 24:36, 37· Ματθαίος 14:25-27.

Ο Ιησούς θέλει να τους αποδείξει ότι δεν είναι οπτασία ή γέννημα της φαντασίας τους, αλλά όντως έχει σάρκινο σώμα. Γι’ αυτό, τους δείχνει τα χέρια και τα πόδια του και λέει: «Γιατί είστε ταραγμένοι, και γιατί γεννιούνται αμφιβολίες στην καρδιά σας; Δείτε τα χέρια μου και τα πόδια μου, ότι είμαι εγώ ο ίδιος· αγγίξτε με και δείτε, επειδή ένα πνεύμα δεν έχει σάρκα και κόκαλα, όπως βλέπετε ότι έχω εγώ». (Λουκάς 24:36-39) Αυτοί χαίρονται πάρα πολύ και μένουν κατάπληκτοι, αλλά ακόμη διστάζουν κάπως να το πιστέψουν.

Για να τους βοηθήσει ακόμη περισσότερο να καταλάβουν ότι είναι πραγματικά ο ίδιος, τους ρωτάει:  «Έχετε κάτι φαγώσιμο εδώ;» Του δίνουν ένα κομμάτι ψητό ψάρι και το τρώει. Μετά λέει: «Αυτά είναι τα λόγια που σας είπα ενώ ήμουν ακόμη μαζί σας [πριν από τον θάνατό μου], ότι όλα όσα γράφτηκαν σχετικά με εμένα στον Νόμο του Μωυσή και στους Προφήτες και στους Ψαλμούς πρέπει να εκπληρωθούν».​—Λουκάς 24:41-44.

Ο Ιησούς είχε βοηθήσει τον Κλεόπα και τον άλλον μαθητή να κατανοήσουν τις Γραφές. Το ίδιο κάνει και τώρα για όλους όσους είναι συγκεντρωμένοι εκεί: «Είναι γραμμένο ότι ο Χριστός θα υπέφερε και θα ανασταινόταν από τους νεκρούς την τρίτη ημέρα, και με βάση το όνομά του επρόκειτο να κηρυχτεί σε όλα τα έθνη μετάνοια για συγχώρηση αμαρτιών​—αρχίζοντας από την Ιερουσαλήμ. Εσείς θα είστε μάρτυρες αυτών των πραγμάτων».​—Λουκάς 24:46-48.

Για κάποιον λόγο, ο απόστολος Θωμάς απουσιάζει. Τις επόμενες ημέρες, οι άλλοι του λένε με ενθουσιασμό: «Είδαμε τον Κύριο!» Ο Θωμάς απαντάει: «Αν δεν δω στα χέρια του το σημάδι από τα καρφιά και αν δεν βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι και το χέρι μου στην πλευρά του, δεν πρόκειται να το πιστέψω».​—Ιωάννης 20:25.

Ύστερα από οχτώ ημέρες, οι μαθητές είναι και πάλι μαζεμένοι πίσω από κλειδωμένες πόρτες, αλλά αυτή τη φορά ο Θωμάς είναι παρών. Ο Ιησούς εμφανίζεται ανάμεσά τους με υλοποιημένο σώμα και τους χαιρετάει, λέγοντας: «Ειρήνη σε εσάς». Γυρίζει στον Θωμά και του λέει: «Βάλε το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, και φέρε το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου και σταμάτα να αμφιβάλλεις, αλλά να έχεις πίστη». Ο Θωμάς απαντάει με δέος: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου!» (Ιωάννης 20:26-28) Δεν έχει πια καμιά αμφιβολία ότι ο Ιησούς ζει ως θεϊκό ον και είναι ο εκπρόσωπος του Ιεχωβά Θεού.

«Επειδή με είδες πίστεψες;» λέει ο Ιησούς. «Ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που δεν έχουν δει και εντούτοις πιστεύουν».​—Ιωάννης 20:29.