Ιώβ 17:1-16
17 »Το πνεύμα μου είναι συντετριμμένο, οι ημέρες μου έχουν τελειώσει·το νεκροταφείο με περιμένει.+
2 Με περιβάλλουν χλευαστές,+και τα μάτια μου αναγκάζονται να βλέπουν τη στασιαστική συμπεριφορά τους.
3 Δέξου, σε παρακαλώ, την εγγύησή μου και φύλαξέ την.
Ποιος άλλος θα μου δώσει το χέρι και θα εγγυηθεί για εμένα;+
4 Εσύ έχεις αποκρύψει τη διάκριση από την καρδιά τους·+γι’ αυτό και δεν τους εξυψώνεις.
5 Αυτός ίσως καλεί τους φίλους του να μοιραστούν τα αγαθά του,ενώ τα μάτια των δικών του παιδιών σβήνουν.
6 Ο Θεός με κατέστησε αντικείμενο περιφρόνησης* ανάμεσα στους λαούς,+ώστε με φτύνουν καταπρόσωπο.+
7 Από την οδύνη τα μάτια μου θαμπώνουν,+και έχω απομείνει σκιά του εαυτού μου.
8 Οι ευθείς τα κοιτάζουν κατάπληκτοι όλα αυτά,και ο αθώος αναστατώνεται εξαιτίας του ασεβούς.*
9 Ο δίκαιος προσκολλάται σταθερά στην οδό του,+και αυτός που έχει καθαρά χέρια γίνεται πιο δυνατός.+
10 Ωστόσο, μπορείτε να έρθετε όλοι και να ξαναρχίσετε την επιχειρηματολογία σας,διότι δεν έχω βρει κανέναν σοφό ανάμεσά σας.+
11 Οι ημέρες μου τελείωσαν·+τα σχέδιά μου, οι επιθυμίες της καρδιάς μου, ματαιώθηκαν.+
12 Αυτοί κάνουν συνεχώς τη νύχτα ημέρα,λέγοντας: “Κοντεύει να φέξει γιατί είναι σκοτεινά”.
13 Αν περιμένω, ο Τάφος* θα γίνει το σπίτι μου·+θα στρώσω το κρεβάτι μου μέσα στο σκοτάδι.+
14 Θα φωνάξω στον λάκκο:*+ “Είσαι ο πατέρας μου!”
Στο σκουλήκι: “Μητέρα και αδελφή μου!”
15 Πού είναι λοιπόν η ελπίδα μου;+
Ποιος βλέπει ελπίδα για εμένα;
16 Αυτή* θα κατηφορίσει στις αμπαρωμένες πύλες του Τάφου*όταν κατεβούμε όλοι μαζί στο χώμα».+
Υποσημειώσεις
^ Κυριολεκτικά «παροιμία· ρητό».
^ Ή αλλιώς «αποστάτη».
^ Ή αλλιώς «τάφο».
^ Δηλαδή η ελπίδα μου.
