Δανιήλ 12:1-13
12 »Και στη διάρκεια εκείνου του καιρού θα σηκωθεί ο Μιχαήλ,+ ο μεγάλος άρχοντας+ που στέκεται+ υπέρ των γιων του λαού σου.+ Και θα έρθει καιρός στενοχώριας τέτοιας που δεν θα έχει έρθει από τότε που υπήρξε έθνος ως εκείνον τον καιρό.+ Και στη διάρκεια εκείνου του καιρού ο λαός σου θα διαφύγει,+ όλοι όσοι θα βρεθούν γραμμένοι στο βιβλίο.+
2 Και πολλοί από εκείνους που κοιμούνται στο χώμα της γης θα ξυπνήσουν,+ οι μεν σε αιώνια ζωή+ και οι δε σε όνειδος και σε αιώνια αποστροφή.+
3 »Και αυτοί που έχουν ενόραση θα λάμπουν σαν τη λαμπρότητα του εκπετάσματος·+ και εκείνοι που φέρνουν τους πολλούς στη δικαιοσύνη+ θα λάμπουν σαν τα άστρα στον αιώνα, και μάλιστα για πάντα.
4 »Και εσύ, Δανιήλ, κράτησε μυστικούς τους λόγους και σφράγισε το βιβλίο+ ως τον καιρό του τέλους.+ Πολλοί θα περιτρέχουν και η αληθινή γνώση θα γίνει άφθονη».+
5 Και είδα, εγώ ο Δανιήλ, και ορίστε! δύο άλλοι στέκονταν,+ ο ένας στην από εδώ όχθη του ρεύματος και ο άλλος στην από εκεί όχθη του ρεύματος.+
6 Τότε ο ένας είπε στον άντρα τον ντυμένο στα λινά,+ ο οποίος ήταν πάνω από τα νερά του ρεύματος: «Πόσος καιρός θα είναι ως το τέλος των θαυμαστών πραγμάτων;»+
7 Και άκουσα τον άντρα τον ντυμένο στα λινά, ο οποίος ήταν πάνω από τα νερά του ρεύματος, καθώς ύψωνε το δεξί του χέρι και το αριστερό του χέρι προς τους ουρανούς και ορκιζόταν+ σε Αυτόν που είναι ζωντανός στον αιώνα:+ «Θα είναι για προσδιορισμένο καιρό, προσδιορισμένους καιρούς και μισό καιρό.+ Και μόλις θα τερματιστεί η συντριβή της δύναμης του αγίου λαού,+ όλα αυτά τα πράγματα θα τερματιστούν».
8 Εγώ, λοιπόν, άκουσα αλλά δεν μπόρεσα να κατανοήσω·+ γι’ αυτό, είπα: «Κύριέ μου, ποιο θα είναι το τελικό μέρος αυτών των πραγμάτων;»+
9 Και τότε μου είπε: «Πήγαινε, Δανιήλ, επειδή οι λόγοι κρατήθηκαν μυστικοί και σφραγίστηκαν ως τον καιρό του τέλους.+
10 Πολλοί θα καθαρίσουν+ και θα λευκάνουν τον εαυτό τους+ και θα εξαγνιστούν.+ Και οι πονηροί θα ενεργούν με πονηρία,+ και κανένας πονηρός δεν θα κατανοήσει·+ αυτοί, όμως, που έχουν ενόραση θα κατανοήσουν.+
11 »Και από τον καιρό που θα αφαιρεθεί+ η μόνιμη θυσία+ και θα τοποθετηθεί το αηδιαστικό πράγμα+ που προκαλεί ερήμωση, θα είναι χίλιες διακόσιες ενενήντα ημέρες.
12 »Ευτυχισμένος+ είναι αυτός που προσμένει και που φτάνει στις χίλιες τριακόσιες τριάντα πέντε ημέρες!
13 »Εσύ, όμως, πήγαινε προς το τέλος·+ και θα αναπαυτείς,+ αλλά θα σηκωθείς για τον κλήρο σου στο τέλος των ημερών».+
