2 Κορινθίους 4:1-18
4 Γι’ αυτόν το λόγο, εφόσον έχουμε αυτή τη διακονία+ σύμφωνα με το έλεος που μας δείχτηκε,+ δεν παραιτούμαστε·
2 αλλά έχουμε αποκηρύξει τα ύπουλα πράγματα για τα οποία πρέπει να ντρέπεται κανείς,+ καθώς δεν περπατάμε με πανουργία ούτε νοθεύουμε το λόγο του Θεού,+ αλλά, φανερώνοντας την αλήθεια, συνιστούμε τον εαυτό μας σε κάθε ανθρώπινη συνείδηση ενώπιον του Θεού.+
3 Και αν μάλιστα τα καλά νέα τα οποία διακηρύττουμε είναι καλυμμένα, είναι καλυμμένα ανάμεσα σε εκείνους που αφανίζονται,+
4 ανάμεσα στους οποίους ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων+ έχει τυφλώσει τις διάνοιες των απίστων,+ για να μη λάμψει+ ο φωτισμός+ των ένδοξων καλών νέων+ σχετικά με τον Χριστό, ο οποίος είναι η εικόνα+ του Θεού.
5 Διότι κηρύττουμε, όχι τους εαυτούς μας, αλλά τον Χριστό Ιησού ως Κύριο,+ και τους εαυτούς μας ως δούλους+ σας για χάρη του Ιησού.
6 Διότι ο Θεός είναι που είπε: «Ας λάμψει το φως από το σκοτάδι»,+ και αυτός έλαμψε στις καρδιές μας για να τις φωτίσει+ με την ένδοξη γνώση+ του Θεού μέσω του προσώπου του Χριστού.+
7 Ωστόσο, έχουμε αυτόν το θησαυρό+ σε χωμάτινα+ σκεύη,+ ώστε η δύναμη+ που ξεπερνάει το φυσιολογικό να είναι του Θεού+ και όχι από εμάς.+
8 Πιεζόμαστε με κάθε τρόπο,+ αλλά δεν είμαστε στριμωγμένοι σε βαθμό που να μην κινούμαστε· βρισκόμαστε σε αμηχανία, αλλά δεν έχουμε μείνει χωρίς καμιά διέξοδο·+
9 διωκόμαστε, αλλά δεν μένουμε αβοήθητοι·+ μας ρίχνουν κάτω,+ αλλά δεν καταστρεφόμαστε.+
10 Πάντοτε υπομένουμε παντού στο σώμα μας τη θανατηφόρα μεταχείριση που είχε ο Ιησούς,+ ώστε και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στο σώμα μας.+
11 Διότι εμείς που ζούμε ερχόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με το θάνατο+ για χάρη του Ιησού, ώστε και η ζωή του Ιησού να φανερωθεί στη θνητή μας σάρκα.+
12 Συνεπώς, ο θάνατος βρίσκεται σε δράση σε εμάς, αλλά η ζωή σε εσάς.+
13 Έχοντας δε το ίδιο πνεύμα πίστης με αυτό για το οποίο είναι γραμμένο: «Άσκησα πίστη, γι’ αυτό και μίλησα»,+ και εμείς ασκούμε πίστη, γι’ αυτό και μιλάμε,
14 γνωρίζοντας ότι αυτός που ήγειρε τον Ιησού θα εγείρει και εμάς μαζί με τον Ιησού και θα μας παρουσιάσει μαζί με εσάς.+
15 Διότι τα πάντα είναι για χάρη σας,+ ώστε η παρ’ αξία καλοσύνη, η οποία πληθύνθηκε, να αφθονήσει για τη δόξα του Θεού,+ λόγω της ευχαριστίας πολύ περισσοτέρων.
16 Γι’ αυτό, δεν παραιτούμαστε, αλλά ακόμη και αν ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, σίγουρα ο εσωτερικός μας άνθρωπος+ ανανεώνεται από ημέρα σε ημέρα.
17 Διότι αν και η θλίψη είναι στιγμιαία+ και ελαφριά, απεργάζεται για εμάς δόξα που έχει ολοένα και πιο υπερέχουσα βαρύτητα και είναι αιώνια·+
18 ενώ εμείς προσηλώνουμε τα μάτια μας, όχι σε αυτά που βλέπονται, αλλά σε αυτά που δεν βλέπονται.+ Διότι αυτά που βλέπονται είναι προσωρινά,+ αυτά όμως που δεν βλέπονται είναι αιώνια.+
