Ησαΐας 57:1-21
57 Ο δίκαιος άνθρωπος αφανίστηκε,+ αλλά κανείς δεν το βάζει αυτό στην καρδιά του.+ Και άντρες στοργικής καλοσύνης συνάγονται στους νεκρούς,+ ενώ κανείς δεν διακρίνει ότι λόγω της συμφοράς συνάχθηκε+ ο δίκαιος.
2 Εισέρχεται σε ειρήνη·+ αναπαύονται+ στα κρεβάτια τους+—ο καθένας που περπατάει με ευθύτητα.+
3 «Εσείς, τώρα, πλησιάστε εδώ,+ γιοι μάντισσας,+ σπέρμα μοιχού και γυναίκας που πορνεύει:+
4 Σε βάρος τίνος διασκεδάζετε τόσο πολύ;+ Εναντίον τίνος ανοίγετε διάπλατα το στόμα, βγάζετε τη γλώσσα;+ Δεν είστε εσείς παιδιά παράβασης, σπέρμα ψεύδους,+
5 που γεμίζετε πάθος ανάμεσα σε μεγάλα δέντρα,+ κάτω από κάθε θαλερό δέντρο,+ σφάζοντας τα παιδιά στις κοιλάδες των χειμάρρων κάτω από τις σχισμές των απόκρημνων βράχων;+
6 »Με τις ομαλές πέτρες της κοιλάδας του χειμάρρου ήταν η μερίδα σου.+ Αυτές—αυτές ήταν ο κλήρος σου.+ Επιπλέον, σε αυτές έκανες σπονδή,+ πρόσφερες δώρο. Με αυτά τα πράγματα θα παρηγορηθώ εγώ;+
7 Πάνω σε βουνό ψηλό και υψωμένο έβαλες το κρεβάτι σου.+ Εκεί ανέβηκες επίσης για να προσφέρεις θυσία.+
8 Και πίσω από την πόρτα και τον παραστάτη έβαλες το αναμνηστικό σου αντικείμενο.+ Διότι χωριστά από εμένα γυμνώθηκες και ανέβηκες· έκανες το κρεβάτι σου ευρύχωρο.+ Και για τον εαυτό σου σύναψες διαθήκη μαζί τους. Αγάπησες το κρεβάτι μαζί τους.+ Το αντρικό όργανο κοίταζες.
9 Και κατέβηκες στον Μέλεχ με λάδι και έκανες να αφθονούν τα μύρα σου.+ Και συνέχισες να στέλνεις τους απεσταλμένους σου μακριά, ώστε υποβίβασες τα ζητήματα μέχρι τον Σιεόλ.+
10 Στο πλήθος των οδών σου μόχθησες.+ Δεν είπες: “Είναι ανώφελο!” Βρήκες αναζωογόνηση για τη δύναμή σου.+ Να γιατί δεν αρρώστησες.+
11 »Ποιον φοβήθηκες και πτοήθηκες,+ ώστε άρχισες να λες ψέματα;+ Δεν ήμουν εγώ, όμως, εκείνος τον οποίο θυμήθηκες.+ Δεν έβαλες τίποτα στην καρδιά σου.+ Μήπως εγώ δεν σώπαινα και δεν απέκρυπτα τα ζητήματα;+ Ούτε εμένα, λοιπόν, φοβήθηκες.+
12 Εγώ θα εξαγγείλω τη δικαιοσύνη+ σου και τα έργα+ σου, τα οποία δεν θα σε ωφελήσουν.+
13 Όταν κραυγάσεις για βοήθεια, η συλλογή των αντικειμένων σου δεν θα σε ελευθερώσει,+ αλλά ένας άνεμος θα τα πάρει όλα μακριά.+ Μια πνοή θα τα πάρει μακριά, αλλά εκείνος που καταφεύγει σε εμένα+ θα κληρονομήσει αυτή τη γη και θα πάρει στην κατοχή του το άγιο βουνό+ μου.
14 Και κάποιος θα πει: “Στρώστε χώμα, στρώστε χώμα! Καθαρίστε την οδό.+ Αφαιρέστε κάθε εμπόδιο από την οδό του λαού μου”».+
15 Διότι Αυτός που είναι Υψηλός και Εξέχων,+ που κατοικεί στον αιώνα+ και του οποίου το όνομα είναι άγιο,+ είπε το εξής: «Στα ύψη και στον άγιο τόπο κατοικώ,+ καθώς και με αυτόν που έχει συντετριμμένο και ταπεινό πνεύμα,+ για να αναζωογονήσω το πνεύμα των ταπεινών και να αναζωογονήσω την καρδιά εκείνων που συντρίβονται.+
16 Διότι δεν θα διαμάχομαι στον αιώνα ούτε θα αγανακτώ παντοτινά·+ διότι τότε θα ατονούσε εξαιτίας μου το πνεύμα,+ μάλιστα και τα πλάσματα που έχουν πνοή τα οποία εγώ ο ίδιος έκανα.+
17 »Με τη σφαλερότητα του άδικου κέρδους+ του αγανάκτησα και τον χτύπησα, κρύβοντας το πρόσωπό μου,+ ενώ ήμουν αγανακτισμένος. Αλλά αυτός εξακολούθησε να περπατάει ως ανυπότακτος+ στην οδό της καρδιάς του.
18 Τους δρόμους του τους είδα· και άρχισα να τον γιατρεύω+ και να τον οδηγώ+ και να κάνω ανταπόδοση δίνοντας παρηγοριά+ σε αυτόν και στους δικούς του που πενθούσαν».+
19 «Εγώ δημιουργώ τον καρπό των χειλιών.+ Διαρκής ειρήνη θα υπάρχει σε εκείνον που είναι μακριά και σε εκείνον που είναι κοντά»,+ είπε ο Ιεχωβά, «και θα τον γιατρέψω».+
20 «Αλλά οι πονηροί είναι σαν την ταραγμένη θάλασσα, όταν δεν μπορεί να ηρεμήσει και τα νερά της σηκώνουν φύκια και λάσπη.
21 Δεν υπάρχει ειρήνη», είπε ο Θεός μου, «για τους πονηρούς».+
