Εκκλησιαστής 9:1-18
9 Διότι όλα αυτά τα έβαλα στην καρδιά μου, ώστε να τα εξιχνιάσω όλα αυτά,+ ότι οι δίκαιοι και οι σοφοί και τα έργα τους βρίσκονται στο χέρι του αληθινού Θεού.+ Οι άνθρωποι δεν ξέρουν ούτε για την αγάπη ούτε για το μίσος που υπήρχαν όλα πριν από αυτούς.+
2 Όλοι είναι το ίδιο όσον αφορά αυτά που όλοι έχουν.+ Μία είναι η κατάληξη+ για τον δίκαιο+ και τον πονηρό,+ για τον αγαθό και τον καθαρό και τον ακάθαρτο, και για εκείνον που θυσιάζει και για εκείνον που δεν θυσιάζει. Ο αγαθός είναι το ίδιο με τον αμαρτωλό·+ αυτός που ορκίζεται είναι το ίδιο με όποιον φοβάται τον όρκο.+
3 Εκείνο που φέρνει συμφορά, μεταξύ όλων όσων έχουν γίνει κάτω από τον ήλιο, είναι αυτό: ότι, επειδή η κατάληξη όλων είναι μία,+ η καρδιά των γιων των ανθρώπων είναι γεμάτη κακία·+ και έχουν παραφροσύνη+ μέσα στην καρδιά τους ενόσω ζουν, και έπειτα—στους νεκρούς!+
4 Διότι σε σχέση με όποιον βρίσκεται μαζί με όλους τους ζωντανούς υπάρχει πεποίθηση, επειδή ένας ζωντανός σκύλος+ είναι σε καλύτερη θέση από ένα ψόφιο λιοντάρι.+
5 Διότι οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν·+ αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως+ ούτε έχουν πια απολαβή, επειδή η ενθύμηση για αυτούς έχει ξεχαστεί.+
6 Επίσης, η αγάπη τους και το μίσος τους και η ζήλια τους έχουν κιόλας αφανιστεί,+ και στον αιώνα αυτοί δεν έχουν πια μερίδα σε τίποτα που πρέπει να γίνει κάτω από τον ήλιο.+
7 Πήγαινε, φάε την τροφή σου με χαρά και πιες το κρασί σου με εύθυμη καρδιά,+ επειδή ήδη ο αληθινός Θεός έχει ευαρεστηθεί στα έργα σου.+
8 Σε κάθε περίπτωση ας είναι τα ενδύματά σου λευκά+ και ας μη λείπει το λάδι από το κεφάλι σου.+
9 Να απολαμβάνεις τη ζωή με τη γυναίκα που αγαπάς+ όλες τις ημέρες της μάταιης ζωής σου τις οποίες σου έδωσε Εκείνος κάτω από τον ήλιο, όλες τις ημέρες της ματαιότητάς σου, γιατί αυτό είναι η μερίδα σου στη ζωή+ και στη σκληρή εργασία που κάνεις καθώς εργάζεσαι σκληρά κάτω από τον ήλιο.
10 Όλα όσα βρίσκει το χέρι σου να κάνει, κάνε τα με τη δύναμή σου,+ γιατί δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση+ ούτε σοφία+ στον Σιεόλ,+ τον τόπο όπου πηγαίνεις.+
11 Επέστρεψα για να δω κάτω από τον ήλιο ότι δεν έχουν οι ταχείς τον αγώνα δρόμου+ ούτε οι κραταιοί τη μάχη+ ούτε και οι σοφοί έχουν την τροφή+ ούτε και αυτοί που διαθέτουν κατανόηση έχουν τα πλούτη+ ούτε και εκείνοι που διαθέτουν γνώση έχουν την εύνοια·+ επειδή καιρός και απρόβλεπτη περίσταση τους βρίσκουν όλους.+
12 Διότι και ο άνθρωπος+ δεν γνωρίζει ποιος είναι ο καιρός του.+ Σαν τα ψάρια που πιάνονται σε κακό δίχτυ,+ και σαν τα πουλιά που πιάνονται σε παγίδα,+ έτσι και οι γιοι των ανθρώπων παγιδεύονται σε καιρό συμφοράς,+ όταν αυτή πέφτει πάνω τους ξαφνικά.+
13 Επίσης είδα και αυτό όσον αφορά τη σοφία κάτω από τον ήλιο—και αυτή ήταν κάτι μεγάλο για εμένα:
14 Υπήρχε μια μικρή πόλη και οι άντρες σε αυτήν ήταν λίγοι· και ήρθε προς αυτήν ένας μεγάλος βασιλιάς και την περικύκλωσε και έχτισε εναντίον της μεγάλα οχυρά.+
15 Και βρέθηκε σε αυτήν ένας άντρας, άπορος αλλά σοφός, και αυτός προμήθευσε διαφυγή για την πόλη με τη σοφία του.+ Αλλά κανείς δεν θυμήθηκε εκείνον τον άπορο άντρα.+
16 Και εγώ είπα: «Η σοφία είναι καλύτερη από την κραταιότητα·+ και όμως η σοφία του άπορου καταφρονείται και τα λόγια του δεν ακούγονται».+
17 Περισσότερο ακούγονται τα λόγια των σοφών που λέγονται με ησυχία+ παρά η κραυγή κάποιου που κυβερνάει ανάμεσα σε άφρονες.+
18 Η σοφία είναι καλύτερη από τα σύνεργα της μάχης, και ένας μόνο αμαρτωλός μπορεί να καταστρέψει πολλά καλά.+
