Ποιος Είναι ο Ιεχωβά;

ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ

Η απάντηση της Αγίας Γραφής

Ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός της Γραφής, ο Δημιουργός των πάντων. (Αποκάλυψη 4:11) Οι προφήτες Αβραάμ και Μωυσής τον λάτρευαν, όπως έκανε και ο Ιησούς. (Γένεση 24:27· Έξοδος 15:1, 2· Ιωάννης 20:17) Εκείνος είναι ο Θεός, όχι μόνο ενός λαού, αλλά “όλης της γης”.—Ψαλμός 47:2.

Ιεχωβά είναι το μοναδικό όνομα του Θεού όπως αποκαλύπτεται στη Γραφή. (Έξοδος 3:15· Ψαλμός 83:18) Προέρχεται από ένα εβραϊκό ρήμα που σημαίνει «γίνομαι» και στην ουσία σημαίνει «Αυτός Κάνει να Γίνεται». Ο συγκεκριμένος ορισμός ταιριάζει πολύ καλά με τον ρόλο που έχει ο Ιεχωβά ως ο Δημιουργός και ο Εκπληρωτής του σκοπού του. (Ησαΐας 55:10, 11) Η Γραφή μάς βοηθάει επίσης να γνωρίσουμε το Πρόσωπο που φέρει το όνομα Ιεχωβά, και ιδιαίτερα την κυρίαρχη ιδιότητά του, την αγάπη.—Έξοδος 34:5-7· Λουκάς 6:35· 1 Ιωάννη 4:8.

Το όνομα Ιεχωβά είναι ελληνική μετάφραση του εβραϊκού ονόματος που προσδιορίζει τον Θεό—των τεσσάρων γραμμάτων יהוה (ΓΧΒΧ), που είναι γνωστά ως Τετραγράμματο. Η ακριβής προφορά του θεϊκού ονόματος στην αρχαία εβραϊκή δεν είναι γνωστή. Ωστόσο, ο τύπος «Ιεχωβά» έχει μακρά ιστορία σε πολλές γλώσσες, περιλαμβανομένης και της ελληνικής. Η Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαιδεία αναγνωρίζει ότι ο τύπος «Ιεχωβά» μαρτυρείται ήδη από το 1270, αν και είναι πολύ προγενέστερος. Στο πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα, ο Νεόφυτος Βάμβας χρησιμοποίησε στη μετάφρασή του τον τύπο «Ιεοβά». Το Λεξικόν Εγκυκλοπαιδικόν, του 1893, περιέχει ως λήμμα το όνομα «Ιεχωβά» δηλώνοντας ότι αποτελεί «εβραϊκόν όνομα του Θεού».

Γιατί είναι άγνωστη η προφορά του ονόματος του Θεού στην αρχαία εβραϊκή;

Η αρχαία εβραϊκή γραφόταν χωρίς φωνήεντα, μόνο με σύμφωνα. Ο εβραιόφωνος αναγνώστης δεν δυσκολευόταν να προσθέσει τα κατάλληλα φωνήεντα. Εντούτοις, αφού ολοκληρώθηκαν οι Εβραϊκές Γραφές («Παλαιά Διαθήκη»), κάποιοι Ιουδαίοι υιοθέτησαν τη δεισιδαιμονική αντίληψη ότι είναι εσφαλμένο να προφέρεται το προσωπικό όνομα του Θεού. Όταν διάβαζαν μεγαλόφωνα ένα εδάφιο που ανέφερε το όνομα του Θεού, το αντικαθιστούσαν με εκφράσεις όπως «Κύριος» ή «Θεός». Στο διάβα των αιώνων, αυτή η δεισιδαιμονία διαδόθηκε και η αρχαία προφορά τελικά χάθηκε. a

Μερικοί πιστεύουν ότι το θεϊκό όνομα προφερόταν «Γιαχβέ», ενώ άλλοι προτείνουν διαφορετικές εκδοχές. Ένας από τους Ρόλους της Νεκράς Θαλάσσης, που περιέχει τμήμα του Λευιτικού στην ελληνική, μεταγράφει το θεϊκό όνομα ως Ιαώ. Κάποιοι συγγραφείς της πρώτης Χριστιανικής περιόδου που έγραψαν στην ελληνική προτείνουν επίσης τις προφορές Ιαή, Ιαβέ και Ιαουέ, αλλά δεν μπορεί να αποδειχτεί ότι κάποια από αυτές ήταν η προφορά που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία εβραϊκή. b

Εσφαλμένες αντιλήψεις για το όνομα του Θεού στη Γραφή

Εσφαλμένη αντίληψη: Οι μεταφράσεις που χρησιμοποιούν το όνομα «Ιεχωβά» το έχουν προσθέσει.

Αλήθεια: Η εβραϊκή λέξη για το όνομα του Θεού με τη μορφή του Τετραγράμματου εμφανίζεται περίπου 7.000 φορές στη Γραφή. Οι πιο πολλές μεταφράσεις αφαιρούν αυθαίρετα το όνομα του Θεού και το αντικαθιστούν με τίτλους όπως «Κύριος».

Εσφαλμένη αντίληψη: Ο Παντοδύναμος Θεός δεν χρειάζεται κάποιο ξεχωριστό όνομα.

Αλήθεια: Ο ίδιος ο Θεός ήταν εκείνος που ενέπνευσε τους Βιβλικούς συγγραφείς να χρησιμοποιήσουν το όνομά του χιλιάδες φορές, και δίνει την οδηγία σε εκείνους που τον λατρεύουν να το χρησιμοποιούν. (Ησαΐας 42:8· Ιωήλ 2:32· Μαλαχίας 3:16· Ρωμαίους 10:13) Μάλιστα, ο Θεός καταδίκασε τους ψευδοπροφήτες οι οποίοι προσπαθούσαν να κάνουν τον λαό να ξεχάσει το όνομά Του.—Ιερεμίας 23:27.

Εσφαλμένη αντίληψη: Σύμφωνα με την ιουδαϊκή παράδοση, το όνομα του Θεού πρέπει να αφαιρεθεί από τη Γραφή.

Αλήθεια: Ομολογουμένως, ορισμένοι Ιουδαίοι αντιγραφείς αρνούνταν να προφέρουν το θεϊκό όνομα. Ωστόσο, δεν το αφαίρεσαν από τα αντίγραφα της Γραφής που συνέταξαν. Ούτως ή άλλως, ο Θεός δεν θέλει να ακολουθούμε ανθρώπινες παραδόσεις που αποκλίνουν από τις εντολές του.—Ματθαίος 15:1-3.

Εσφαλμένη αντίληψη: Το θεϊκό όνομα δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στη Γραφή επειδή η ακριβής προφορά του στην εβραϊκή είναι άγνωστη.

Αλήθεια: Σύμφωνα με αυτόν τον συλλογισμό, ο Θεός αναμένει από ανθρώπους που μιλούν διαφορετικές γλώσσες να προφέρουν το όνομά του με τον ίδιο τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, η Γραφή δείχνει ότι, στο παρελθόν, οι λάτρεις του Θεού που μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες πρόφεραν με διαφορετικό τρόπο τα κύρια ονόματα.

Σκεφτείτε, λόγου χάρη, τον Ισραηλίτη κριτή Ιησού του Ναυή. Οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα οι οποίοι μιλούσαν την εβραϊκή πιθανώς πρόφεραν το όνομά του Γεχοσούα‛, ενώ εκείνοι που μιλούσαν την ελληνική Ιησούς. Η Γραφή περιέχει την ελληνική μετάφραση του εβραϊκού ονόματος του Ιησού του Ναυή, δείχνοντας ότι οι Χριστιανοί, ακολουθώντας την κοινή λογική, χρησιμοποιούσαν τη μορφή των κύριων ονομάτων που ήταν συνηθισμένη στη γλώσσα τους.—Πράξεις 7:45· Εβραίους 4:8.

Η ίδια αρχή εφαρμόζεται στη μετάφραση του θεϊκού ονόματος. Κάτι πολύ πιο σημαντικό από την ακριβή προφορά που έχει επιλεχθεί είναι να αποκατασταθεί το όνομα του Θεού στη δικαιωματική του θέση μέσα στη Γραφή.

a Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια (New Catholic Encyclopedia), Δεύτερη Έκδοση, Τόμος 14, σελίδες 883, 884, αναφέρει: «Κάποια στιγμή μετά το τέλος της Εξορίας, το όνομα Γιαχβέ άρχισε να περιβάλλεται με ιδιαίτερη ευλάβεια, και αναπτύχθηκε η συνήθεια να το αντικαθιστούν με τη λέξη ΑΔΩΝΑΪ ή ΕΛΟΧΙΜ».

b Για περισσότερες πληροφορίες, βλέπε το παράρτημα Α4 στη Μετάφραση Νέου Κόσμου (στην αγγλική) και το βιβλιάριο Οδηγός Μελέτης για το Λόγο του Θεού, ενότητα 1.