Μερικές φορές ο χωρισμός είναι λύτρωση. Για παράδειγμα, η Τζιλ λέει: «Στην αρχή, με κολάκευε το ότι ο φίλος μου ήθελε να ξέρει πάντα πού είμαι, τι κάνω και με ποιον είμαι. Τελικά, όμως, η κατάσταση έφτασε σε τέτοιο σημείο που δεν μπορούσα να κάνω παρέα με κανέναν άλλον εκτός από εκείνον. Ζήλευε ακόμη και την οικογένειά μου—ειδικά τον πατέρα μου. Όταν διέκοψα τη σχέση μας, ένιωσα ότι έφυγε από πάνω μου ένα τεράστιο βάρος!»

 Παρόμοια εμπειρία είχε και η Σάρα, η οποία έβγαινε ραντεβού με τον Τζον, αλλά στην πορεία παρατήρησε ότι ήταν είρωνας, απαιτητικός και αγενής. Η ίδια λέει: «Κάποια φορά, ήρθε στο σπίτι μου έχοντας αργήσει τρεις ώρες! Όταν η μητέρα μου του άνοιξε την πόρτα, ούτε που της έδωσε σημασία. Μου είπε απλώς: “Πάμε. Αργήσαμε”. Όχι “Άργησα”, αλλά “Αργήσαμε”. Θα έπρεπε να είχε ζητήσει συγνώμη ή να δώσει κάποια εξήγηση, και το κυριότερο να δείξει σεβασμό στη μητέρα μου!»

 Φυσικά, μια λάθος κίνηση ή ένα ελάττωμα στο χαρακτήρα δεν καταδικάζει αυτομάτως μια σχέση. (Ψαλμός 130:3) Ωστόσο, στην περίπτωση της Σάρας, όπως διαπίστωσε τελικά η ίδια, η αγένεια του Τζον ήταν ο κανόνας στη συμπεριφορά του και όχι απλώς ένα μεμονωμένο περιστατικό. Γι’ αυτό και εκείνη αποφάσισε να διακόψει τη σχέση.

 Τι πρέπει να κάνεις εσύ αν διαπιστώσεις, όπως η Τζιλ και η Σάρα, ότι το άτομο με το οποίο βγαίνεις ραντεβού δεν θα ήταν κατάλληλο για σύζυγος; Μην κλείνεις τα μάτια σε αυτή τη διαπίστωση! Όσο και αν δυσκολεύεσαι να το αποδεχτείς, ίσως είναι καλύτερα να χωρίσεις. Το εδάφιο Παροιμίες 22:3 λέει: «Οξυδερκής είναι αυτός που βλέπει τη συμφορά και κρύβεται».

 Βέβαια, μπορεί να μην είναι εύκολο να διακόψεις τη σχέση. Αλλά ο γάμος είναι μόνιμος δεσμός. Καλύτερα να πονέσεις για λίγο τώρα παρά να χτυπάς το κεφάλι σου μια ζωή!