Natawo ko niadtong 1952 sa Romania. Bisag Saksi ang akong mama, dili siya aktibo maong wala gyod ko makasulayg tambong ug tigom sukad. Niadto pong panahona, Komunista ang gobyerno sa Romania ug gidili ang pagsangyaw ug pag-imprentag mga literatura sa mga Saksi. Maong sulod sa 36 ka tuig, wala gyod koy nahibaloan bahin kang Jehova o sa Bibliya. Pero pagka-1988, samtang nagpuyo mi sa akong bana nga si István sa siyudad sa Satu-Mare, dihay nahitabo nga nakapausab sa akong kinabuhi.

Imbitasyon nga Dili Nako Mabalibaran

 Usa ka adlaw, gibisita ko ni Mama. Siya miingon: “Moadto ko sa imong iyaan. Kuyog ta! Dayon mag-shopping ta pagkahuman.” Kay wala ra man pod koy buhaton, mikuyog ko.

 Pag-abot namo sa balay sa akong iyaan, nakita nako nga naa diay ginahimong tigom sa mga Saksi ni Jehova didto, ug mga siyam ka tawo ang nanambong. Nahibaloan nako nga naaktibo na diayg balik sa pag-alagad si Mama ug dasig na siya nga Saksi. Ang akong nadunggan niadtong buntaga dako kaayog epekto nako.

 Pagkahuman sa tigom, giduol ko sa nagdumala ug nagpailaila siya. “Ako diay si János,” miingon siya. “Namatikdan nako nga naminaw ka pag-ayo sa tigom. Ganahan ba ka sa imong mga nadunggan?” Giingnan nako siya nga wala pa gyod ko makatambong ug ingon adto nga tigom sukad ug gusto kong mobalik. “Ganahan ba kang magtuon sa Bibliya?” nangutana siya. Di gyod ko makabalibad adto nga imbitasyon. Nakaingon ko nga gikabig ko sa Diyos ngadto sa iyang katawhan.

 Pagkasunod adlaw, gipailaila ko ni János kang Ida, ug nagsugod mig tuon sa Bibliya. Pero nahadlok ko kon unsa kahay reaksiyon ni István kon mahibaloan niya nga nagtuon ko uban sa mga Saksi. Kadaghan na nako siyang gisulayan ug estorya bahin ani pero iya ra ning balewalaon. Klaro nga wala gyod siya malipay sa akong ginahimo.

 Pero bisan pa ana, nagpadayon gihapon kog tuon sa Bibliya, ug nabawtismohan ko niadtong Agosto 1989. Paglabayg upat ka bulan, ang Komunistang gobyerno sa Romania nawad-ag kontrol sa nasod ug ang ilang lider gipatay.

Migrabe ang Pagsupak

 Dihang nausab ang gobyerno sa among nasod, mas naa na mi kagawasan. Ang mga Saksi ni Jehova dili na kinahanglang magtagotago sa pagtigom ug pagsangyaw. Pero tungod ani, nakasinati kog mas grabeng pagsupak. Giingnan ko ni István, “Wala koy labot sa imong gituohan, basta ayaw lang gyod pagsangyaw.”

 Siyempre, wala gyod ko mohunong ug sangyaw. (Buhat 4:20) Pero nag-amping ko pag-ayo. Ang nakaapan lang kay nakit-an ko sa mga amigo ni István nga nagsangyaw, ug ila kong gisumbong kang István. Pag-uli nako sa balay, gisinggitan ko sa akong bana, “Gipakaulawan ko nimo ug ang atong pamilya!” Gitionan ko niyag kutsilyo sa liog ug giingnan ko niya nga iya kong patyon kon dili ko mohunong ug sangyaw.

 Gipasabot nako si István, ug ako siyang gipasaligan nga gimahal nako siya. Sukad adto, miarang-arang ang iyang pagtratar nako. Pero sa dihang wala ko motambong sa kasal sa among dili Saksi nga paryente, misilaob na pod ang iyang kasuko. Tungod adto, misamot na hinuon ang iyang pagsultig sakit nga mga pulong nako.

 Pait kaayo kay kinahanglan nakong lahutayon ang dili maayong pagtratar ni István sulod sa 13 ka tuig. Nianang mga panahona, iya pa gani kong giingnan nga iya kong bulagan. Usahay, di ko niya pasudlon sa balay. Ug diha poy mga panahon nga iya kong palayason.

 Unsay nakatabang nako nga malahutay ning lisod nga mga situwasyon? Miampo ko kang Jehova ug nangayog tabang nga makapabilin kong kalmado. Ug gibati gyod nako nga iya kong gitabangan. (Salmo 55:22) Wala pod gyod ko pasagdi sa mga igsoon sa kongregasyon. Ang mga ansiyano ug ang pipila ka hamtong nga mga sister nagdasig nako nga dili mohunong sa pag-alagad. Gipahinumdoman ko nila sa giingon sa Bibliya bahin sa mga asawa nga milampos sa pagkabig sa ilang mga bana nga “walay pulong” pinaagi sa pagpabiling maunongon kang Jehova. (1 Pedro 3:1) Sa ngadtongadto, mao pod nay nahitabo nako.

Ang Wala Damhang Kausaban

 Pagka-2001, na-stroke si István ug tungod adto dili na siya makalakaw. Usa ka bulan siya sa ospital ug daghang semana sa rehabilitation. Giunongan gyod nako siya adtong mga panahona. Ginaandaman nako siyag pagkaon, ginaestorya, ug ginaatiman aron maseguro nga naa gyod ang tanan niyang gikinahanglan.

 Ang mga igsoon sa kongregasyon miduaw pod niya. Nakita gyod ni István nga gimahal siya sa mga igsoon ug nga naghunahuna gyod sila kaniya. Daghan ang mitabang namo sa praktikal nga mga paagi. Ug ang mga ansiyano naa pod kanunay sa paghupay ug pagtabang namo.

 Natandog kaayo si István sa gihimo sa mga igsoon, ug nagbasol siya sa iyang dili maayong pagtratar nako sa una. Namatikdan pod niya nga wala gyoy bisag usa sa iyang mga amigo nga miduaw niya. Maong dihang nakagawas na si István sa ospital, miingon siya, “Gusto kong magtuon sa Bibliya ug mahimong Saksi ni Jehova.” Nakahilak gyod ko sa kalipay!

 Niadtong Mayo 2005, nabawtismohan si István. Kay dili man siya makalakaw, nag-wheelchair lang siya ug gitabangan siya sa mga brader padulong sa bawtismohanan, gihinayhinayg alsa, ug gibawtismohan. Madasigon kaayo si István sa pagsangyaw. Malipay gyod kong maghinumdom sa among nindot nga panag-ubanay sa ministeryo. Wa gyod ko magdahom nga ang tawo nga mibabag nako sa pagsangyaw sa una, kauban na nako ron nga malipayong nagsangyaw sa maayong balita.

 Gihigugma pag-ayo ni István si Jehova ug gigamit niya ang iyang panahon sa pagtuon. Nag-memorize pod siyag mga teksto sa Bibliya. Ganahan siyang makighisgot ani nga mga teksto sa mga igsoon, ug gigamit ni niya nga mga kahigayonan aron dasigon sila.

 Migrabe ang kahimtang ni István. Human sa sunodsunod nga minor stroke, dili na siya makaestorya ug naglubog na lang siya sa higdaanan. Pero ang iya bang kahimtang nakapahunong niya sa pag-alagad kang Jehova? Wala gyod! Nagpadayon gihapon siya sa pagbasa ug pagtuon kutob sa iyang maarangan. Dihang bisitahon siya sa mga igsoon, mogamit siyag gadyet nga naay screen aron makakomunikar siya nila ug mapalig-on ang ilang pagtuo. Ang usa ka brader miingon: “Malipay gyod kong makita si István. Pirme kong madasig dihang mobisita ko niya.”

 Pero pagka-Disyembre 2015, namatay si István. Grabe kaayo ang akong kaguol adto. Bisan pa ana, makaingon ko nga nakahatag to nakog tinuod nga kalinaw sa hunahuna. Tungod na kay sa taas nga panahon una siya mamatay, nahimo siyang higala ni Jehova, ug usa gyod to sa nakahatag nakog dako kaayong kalipay. Si István ug ang akong mama naa na karon sa panumdoman ni Jehova. Naghinamhinam gyod kong magakos sila pag-usab ug makauban sila sa nindot nga bag-ong kalibotan ni Jehova.

 Kapig 35 na ka tuig ang milabay sukad nga gibisita namo ni Mama ang akong iyaan, ug di gyod to nako malimtan. Karon, kapig 70 anyos na ko ug nag-alagad ko ingong regular payunir. Kini gyod ang pinakamaayong paagi nga mapasalamatan nako si Jehova sa tanan nga iyang gihimo para nako. (Salmo 116:12) Gitabangan ko niya nga magpabiling maunongon ug kalmado dihang nakaatubang kog pagsupak. Ug bisan pa niana nga pagsupak, nakakat-on ko nga puwedeng mausab ang kahimtang. Bisag morag imposible, nakabig nako ang akong bana nga walay pulong.